Soms een moeilijk motto om te handhaven in tijden van verzameldrang.
Met Sinterklaas is het voor de meeste gezinnen met pakjesavond weer ladingen nieuwe meuk in huis halen/krijgen geblazen. Mits je niet uitkijkt. Ik en mijn vrouw hebben (geprobeerd) met onze kinderen te gaan voor kwaliteit boven kwantiteit. Dit hebben we al vanaf de geboorte bij beide kinderen gedaan, maar alsnog is het schrikbarend hoeveel speelgoed dat we in huis hebben. Maar ja, zowel vintagemama als ik houden ook wel erg van speelgoed. Zij heeft haar Polly Pocket en Sylvanian Family verzameling, ik mijn Lego en Transformers. Maar ik ging het toch hebben over kwaliteit boven kwantiteit? Ondanks dat we veel hebben is dit iets waar wij altijd toch echt rekening mee houden, geloof het of niet.
Gigantische getallen
Onlangs is mijn verzameling qua aantal unieke games de 2300 fysieke exemplaren gepasseerd. De één zal nu denken “Allejezus das veul!”, maar menig verzamelaar zal ook denken “Mwah, valt mee, ik heb veel meer!”. Om heel eerlijk te zijn: Ik vind het een enorm getal. Maar er zijn inderdaad veel verzamelaars die veel meer games bezitten. Voor iemand die al 25 jaar games koopt en verzamelt valt het getal van 2300 best mee, want veel verzamelaars vergaren in hoger tempo dan ik. Het lijkt ook niet zoveel, al komt het wel neer op gemiddeld 92 games per jaar, 7,5 games per maand. Maar… het gaat helemaal niet om het totale getal. Het is leuk om bij te houden dat geef ik toe, maar daar gaat het niet om. Ik heb nooit games gekocht met de insteek van een verzamelaar, zoals je kunt lezen in mijn eerste blog. Ik koop vrijwel enkel en alleen games die ik graag (ooit eens) wil spelen of echt iets betekenen voor mij.
Laatst bezocht ik een marktplaats games verkoper die ik nog niet kende. Tijdens mijn gesprek met hem gaf hij aan dat hij meerdere verzamelaars kent, waaronder een paar “grote jongens” met verzamelingen van 15.000 tot 17.000 games. WAT? Het huidige wereldrecord staat op 20.139 (op het moment van schrijven), dus ver eronder zitten die niet. Hier ga ik nooit bij in de buurt komen, maar wil ik dat ook wel? Om heel eerlijk te zijn: nee. Bij dit soort getallen zitten er zeker weten ook vrachtladingen poepgames tussen. Ik wil echt alleen maar games hebben die ik ook wil spelen. Ik zet altijd kwaliteit boven kwantiteit, met een enkele hoge uitzondering. Als ik een game niet leuk vind om te spelen of showen (ook slechte games vallen hier soms onder), waarom zou ik het dan aanschaffen? Waarom zou ik het ruimte in beslag laten nemen in mijn huis?
Waarom koop je of heb je iets?
Het is leuk om goedkoop games op te snorren. Rondneuzen op rommelmarkten, marktplaats en in de kringloopwinkel, op zoek naar games. Maar ik koop nooit zomaar alles. Wat ik het meeste doe wanneer ik “mijn verzameling uitbreid”, is gaan voor kwaliteit. Welke games zou ik nog écht willen? En oké… Zo nu en dan hengel ik weleens een paar goedkope games binnen die voor mij geen heilige gralen zijn. Maar crap koop ik nooit, en het gros van mijn “game budget” besteed ik aan (iets tot veel) duurdere games die ik echt heel graag wil. Dat wil niet zeggen dat ik bereid ben honderden euro’s te betalen voor elke begeerde game. Ik stel altijd een grens.
Ik vind het belangrijk dat ik niet uit het oog verlies waar het om draait: toffe games kopen om deze te kunnen spelen. Dat ik bij lange na niet toekom aan alle games zal ik ooit wellicht gaan zien als een issue, maar voor nu vind ik het vooral fijn om de games te kunnen spelen wanneer ik wil. Maar via emulatie kun je toch ook al die oude Nintendo, Sega en Playstation 1 games spelen, dus waarom verkoop ik al die games dan niet? Omdat het toch iets magisch heeft wanneer je originele games op de oude echte hardware speelt. Hierover kun je uitgebreid lezen in mijn vorige blog over spelen op originele hardware.
Tot Slot
Het is heel fijn dat bijna alles uiteindelijk speelbaar is via emulatie, want sommige games zijn echt te duur. 700 euro betalen voor een shmup vind ik gewoon echt idioot. Dan speel ik met hetzelfde plezier de game geëmuleerd. Daarbij vraag ik mezelf ook echt regelmatig af: Heb ik al deze games nog fysiek nodig? Is het wel een meerwaarde? Is het antwoord daarop “nee”, weg ermee!
Om uiteindelijk nu dan weer terug te komen op mijn opening aangaande Sinterklaasfeest en cadeautjes, met deze zelfde vraagstelling kopen wij cadeaus. Bij stap 1, het aanschaffen, moet je je al bewust zijn van het nut van de aanschaf. Je kunt heel veel telkens weer weggooien of op de rommelmarkt verkopen, maar is dat niet een beetje sneu? Daarom gaan wij dus echt voor kwaliteit boven kwantiteit. Een minder grote berg cadeautjes, maar wel beter spul in huis dat niet over paar maanden in de kliko belandt of een habbekrats op marktplaats. Dat is iets dat ik iedereen kan adviseren. Bovendien is het ook nog eens beter voor het milieu, het kind én jezelf.
