Excentriek knokken en rocken, anime style
De Guilty Gear gamereeks wist mij altijd al te boeien, met name vanwege de idioot ontworpen characters en overdreven moves. Maar ook vanwege de mooie anime stijl wist het mij altijd te trekken. Alles is ook raar aan Guilty Gear, van het “Heaven of Hell” tekstje aan het begin, tot aan heel die vage wereld eromheen. Als kers op de taart heeft de gamereeks ook nog eens een voorliefde voor wat meer alternatieve muziek. Voornamelijk rock. En nu met het nieuwste deel Guilty Gear Strive kan ik gelukkig deze review vol trots en plezier aftrappen met: LET’S ROCK!
Releasedatum | 2021 |
Platform | PS4, PS5, pc |
Developer | Arc System Works (Team Red) |
Publisher | Bandai Namco |

Guilty Peer
Guilty Gear Strive is één van de weinige knokspellen waarin er ontzettend veel plot en verhaal is gepropt. Als slogan zou de gamereeks gerust “Veel meer dan meppen alleen!” kunnen gebruiken, of “Trappen en slaan, met diepgang!” Bij Guilty Gear Strive komen er een hoop losse eindjes bij elkaar en voelt het echt dat er naar een climax wordt gewerkt. Ik heb zelf ongeveer de helft van de games gespeeld, en ik moet je eerlijk zeggen dat ik er weinig tot niks meer van wist. Afgelopen jaren hiervoor was ik ook in BlazBlue gedoken, ook van Arc System Works, waarbij ik het bijna allemaal door elkaar ging halen. Uiteindelijk schiet het nu naar mijn mening niet op om hier het verhaal uiteen te zetten. Het is schaamteloos over de top Japans, met alle voors en tegens die daarbij horen. Ik vind het erg vermakelijk moet ik toegeven.
Het verhaal draait deze keer met name om de maker van de Gears, de super-human fighters van de game. Daar laat k het bij. Ik kan je van harte aanraden om het Guilty Gear verhaal in comic-vorm op de officiële website te bekijken. Guilty Gear Strive gooit je wat dat betreft wel een beetje in het diepe qua plot. Een mooie “the story so far” recap zit er niet bij helaas, maar je kunt uitgebreid alles over de lore en characters lezen. In story mode wordt het verhaal verteld met anime sequences. Guilty Gear Strive trakteert je op 9 chapters van elk minimaal 30 minuten. Niet op de Mortal Kombat manier dus helaas, waarbij je dan zo nu en dan een gevecht hebt. Naar mijn mening een beetje een gemiste kans.

Hoe is het beeld en geluid?
Guilty Gear Strive lijkt op en speelt als een 2D fighting game, maar schijn bedriegt! Alle characters zijn namelijk wel 3D gemodelleerd. Dit is echter dermate mooi gedaan, met strakke anime-stijl cellshading, dat je het bijna niet ziet. Deze techniek en benadering gebruikt Arc System Works trouwens al sinds Guilty Gear Xrd (2014). De animaties zijn echt prachtig, waarbij de moves nog meer overdreven aanvoelen dan ooit tevoren. Zo zijn Sol Badguy’s fire attacks echt geweldig om te zien, vanwege dat ook de lightning effects ontzettend goed zijn gedaan.
De sounds van Guilty Gear Strive zijn dikke prima, waarbij als grootste pluspunt de voice acting helemaal Japans is gebleven. Qua muziek is het typisch Guilty Gear: allemaal rock, punk en metal vliegt je om de oortjes. Japanse rock, punk en metal welteverstaan. Niet te bruut voor de teerdere zielen onder de gamers, maar ook beslist geen softe meuk. Dat de makers fan zijn van de wat hardere genres muziek is allang duidelijk, want je hebt nogal wat referenties ernaar. Zo heb je een character genaamd Axl Low, die precies lijkt op Axl Rose (uit de 80s-90s, niet de huidige mollige variant), en de eerste eindbaas uit de gamereeks ooit is I-NO, een vrouw die vecht met een elektrische gitaar.

Knok ’n Roll. Hoe speelt de game?
Guilty Gear Strive is een echte 1 tegen 1 fighting game. Je kunt er redelijk makkelijk als beginner instappen, maar om er echt goed in te worden vergt het erg veel oefening. Dit is eigenlijk bij alle Arc System Works hun knokspellen het geval. Zo heb ik op de PS Vita vele uurtjes in BlazBlue Continuum Shift gepompt om er echt goed in te worden. De Guilty Gear games spelen op een vrij herkenbare manier. Je hebt 5 knoppen waarmee je attacks uitvoert: trap en punch, slash, heavy slash en de “dust” move. De dust move kun je alleen uitvoeren van heel dichtbij. Alle special moves en supermoves zijn bij de meeste characters op de gebruikelijke wijze met kwart- en halve cirkels met een attack knop.
Om heel het vechtsysteem van Guilty Gear Strive precies uit te leggen heb ik de lengte nodig van een volledig artikel van minimaal 6 alinea’s. Er valt veel te oefenen en leren, wat mede komt doordat de makers al sinds 1998 met de serie bezig zijn. Belangrijkste punt voor de kenners is dat de Instant Kill voor het eerst eruit is gehaald. Als nieuwe feature heb je de “wall break”, waarbij je je tegenstander door de muur beukt waardoor je op een andere plek in het level verder vecht. Het is dus niet dat je een stukje muur kunt slopen om een grote homp vlees te vinden als in Castlevania games. Verder zijn er nog wel wat meer kleine verschillen ten opzichte van de voorgaande Guilty Gear games. Hier kunnen sommige puristen wellicht een probleem mee hebben.

Waarom wel spelen
Als je houdt van fighting games zit je bij Guilty Gear Strive goed. Het speelt geweldig en is daarbij één van die weinige knokspellen waarbij je zowel als beginner als doorgewinterde arcade-stick sloper er veel plezier uit kunt halen. Je kunt offline spelen, 2 player mode, online tegen anderen vechten en nog veel meer. Mocht je niet echt bekend zijn met fighting games, maar is anime zeg maar “helemaal je ding?” Probeer dan ook echt eens Guilty Gear Strive, want mocht de gameplay je niet bevallen, dan heb je uren kijkplezier voor de boeg met de Story Mode.
Waarom niet spelen
Heb je een hekel aan anime, fighting games of erg sterk Japanse quirkyness? Dan moet je uit de buurt blijven bij Guilty Gear Strive, want je zou weleens in een shock toestand ervan kunnen belanden als je ook maar een glimp van de game opvangt. Mocht je verder een purist zijn van de oudere Guilty Gear titels, dan zouden de verschillen en het ontbreken van de insta kill je erg kunnen storen.
