Voor The Last of Us Part II hebben de fans van het eerste deel zo’n zeven jaar gewacht. Uiteindelijk beschouw ik mezelf ook absoluut als een fan van de eerste The Last of Us, maar om heel eerlijk te zijn vond ik een sequel niet echt nodig. JA, ik zou graag nog meer horror willen ervaren in de wereld van The Last of Us, maar het verhaal werd al zo mooi afgerond in het eerste deel, dat het enkel verpest kan worden wanneer je ermee doorgaat. Maar doen alsof deze kersverse sequel niet bestaat kon ik ook niet doen, dus ik ben hem eens gaan spelen!

Releasedatum	2020
Platform	PS4 (exclusive)
Developer	Naughty Dog
Publisher	Sony

Hoe is het verhaal en de setting?

Grimmig, grauw, duister en naar. Klaar! Maar even serieus: er gebeurt veel écht hele nare shit in deze game, iets waar niet iedereen tegen zal kunnen. Daarmee is het eerder juist realistisch, want geweld is gruwelijk, niet heerlijk, stoer of zwaar dope. Er zit een duidelijke boodschap en les in het verhaal van The Last of Us Part II: Met wraak en moord ontmens je jezelf. Het creëert een vicueuze cirkel van kwaad op kwaad. Het ligt er misschien her en der te dik op, maar dit vergeef ik omdat het verder zo ontzettend goed is geacteerd. Je krijgt ook goed mee dat iedereen ervan overtuigd is dat hij/zij de goodguy zijn, iets dat in het echt ook zo gaat. De fungus infectie en vijanden zijn echt secundair in dit deel, al heb je wel hele spannende stukken hiermee, alsook een paar (hele gave) nieuwe varianten.

Ik zal toch een tipje van de zwam lichten over het plot. Part II speelt zich 4-5 jaar af na het vorige deel. Je speelt afwisselend twee hoofdpersonen: Onze Ellie (uit deel 1) en ene Abby. Eigenlijk draait alles om hun keuzes en stappen die ze zetten in dit verhaal. Ellie zint op wraak en zit achter Abby aan, terwijl Abby langzaamaan een geweten begint te ontwikkelen. Het grootste gedeelte speelt zich af in Seattle, waarbij je gedurende 3 dagen per dag het verhaal en avontuur doorleeft. Je komt tevens door middel van speelbare flashbackscènes te weten wat er in die 4-5 jaren is gebeurd met Ellie en Abby, alsook de andere side-characters. Het is uiteindelijk een treurig, rauw en pijnlijk verhaal. Erg gewaagd, knap geschreven. Referenties zijn:

The Walking Dead: hardheid en post-apocalyptische misère.
No Country for Old Men: sfeer en verloren hoop in de mensheid.
Uncharted 3-4: qua uitstekende afwerking en directie.
Game of Thrones: Qua meedogenloosheid en onvoorspelbaarheid.
Seraphim Falls: Als je de film kent, weet je waarom.

Hoe is het beeld en geluid?

Naughty Dog levert al top notch werk af op dit gebied sinds ze bestaan. The Last of Us Part II ziet er geweldig uit en heeft geniale audio directie qua muziek en effecten. De details zijn vooral dik genieten, die deze keer nog beter zijn dan ooit. Omgevingen en gebouwen is heel goed over nagedacht over wat er in die tijd mee is gebeurd, en wie er leefden. Elk apartement heeft unieke posters en inrichting.

Daarnaast zit er veel uitwerking in vrijwel alles van The Last of Us part II. Je hebt steeds goede conversaties aan de hand van wat je zoal tegenkomt, in je uppie of met een (tijdelijke) metgezel. Deze gesprekken zijn de luchtigere en grappige elementen in de game. Dit is afhankelijk ook van hoe jij speelt, en in welke volgorde je iets oplost of doet. Koos ik er niet voor om alle infected dood te maken dan gaan de hoofdpersonen ook roepen naar elkaar van “come on, quickly, run through here!”

Hoe speelt de game?

De game speelt nagenoeg precies hetzelfde als de eerste The Last of Us, namelijk als een lineair survival-horror avontuur. Immers, “if it ain’t broke, don’t fix it”. De balans tussen horror, actie en rustig avontuur is ook bij The Last of Us Part II onveranderd. Het item crafting en ability learning systeem zijn nagenoeg hetzelfde, maar dan met wat tweaks en updates. Ook de besturing en controls zijn identiek, alleen kun je nu ook helemaal op je buik gaan liggen en kruipen.

Leveldesign is grotendeels ook hetzelfde, op 1-2 stukken na waar je meer een open gebied doorkruist waarin je open wereld stijl je eigen weg in kunt gaan. Dit had wat mij betreft meer gemogen, maar aan de andere kant komt het in het verhaal ook niet echt uit. Daarnaast is het avontuur ook al behoorlijk groot, want je doet er echt wel zo’n 30 uur over de eerste keer. De game lijkt op:

Diens voorganger!
Silent Hill Shattered Memories. Qua afwisseling in horror en rust.
Naughty Dog games qua solide controls en gebalanceerde afwisseling in gameplay.

ellie met een gun in the last of us part II

Typisch gamemoment

Samen met een oude vriend werk je jezelf door een onbekend gebied vol met (menselijke) vijanden waarvan je niet weet waarom ze jullie aanvielen. Ze communiceren door middel van fluiten en zijn verder heel stil. Je vindt in een paar verlaten gebouwen wat extra achtergrond informatie, alsook een kluis met een nieuw wapen. Na een lange tocht door een vervallen appartementcomplex ga je ieder je eigen weg, waarna je met Ellie door een onverwacht instortende vloer in een pikkendonkere kelder terecht komt vol met clickers, bloaters en stalkers. En wat doen die laatste infected? Die gaan heel stilletjes jagen op jou, als een groep raptors.

Waarom wel spelen

Als je wel houd van een goed geschreven, volwassen en grimmig verhaal. The Last of Us Part II is vol actie en stealth, maar ook vol horror. grof geweld en enge stukken. De gruweldaden die jij en andere personen verrichten in de game eisen een sterke maag. Het geeft echt stof tot nadenken, en voor het eerst in een game ooit, voelde ik me steeds viezer bij het digitaal mensen vermoorden. Ik verklap verder niks over het onvoorspelbare plot, maar je maakt echt een paar mokerslagen mee. Dat in combinatie met een algeheel geniale productie en afwerking maakt het naar mijn mening een gewaagd meesterwerk.

Waarom niet spelen

Als je niet zo goed kunt tegen grof geweld op je netvlies, of slecht ertegen kan wanneer geliefde personages doodgaan. Deze game heeft qua verhaal heel veel dramatische wendingen, daar moet je wel een beetje tegen kunnen. Bovendien moet je ook tegen enge horror-survival gameplay kunnen, want ook al is dat maar 30% van de game, weinig is dat ook niet. Als je overigens een raging racist bent of een hater van de LGBTQ gemeenschap, dan moet je met je bekrompen hoofd iets anders spelen.

Mocht je interesse hebben om de game te kopen:

Nagedachte

Er is zoals je wellicht gemerkt hebt nogal veel kritiek ook online op deze game. Hier ga ik met een latere blog verder op in. Veel gemopper is er met name over het “anti-climax” einde (LGBTQ haterij zit er helaas ook bij). Naar mijn persoonlijke mening is het einde juist, net als bij deel 1, ontzettend goed uitgedacht en gescript. Ik hoop in een toekomstig artikel dus verder uit te leggen, want ik heb het idee dat veel mensen het jammergenoeg simpelweg niet snappen. Iets dat ik mij goed kan voorstellen, overigens.