The Touryst

Link’s Vacation.

The Touryst is voor mij wel echt wat je noemt een “hydden gem”, ondanks dat de game al heel wat erkenning heeft gehad en zelfs prijzen heeft gewonnen. Toch had ik de game compleet gemyst (dyt grapje zal yk vaker maken hoor, geen zorgen!). Is het daadwerkelijk wel de moeite waard om met een poppetje rond te lopen in een blokkig land, uitziend als een jaren ’70 8-bit porno-acteur (of martial arts maniak)? Nou, ja zeker wel! Laat mij uw gyds zijn door deze game.

Releasedatum	2019 (switch), 2020 (Xbox, pc)
Platform	Nintendo Switch, pc en Xbox One/Series (gespeeld)
Developer	Shin’en Multimedia
Publisher	Shin’en Multimedia

Hydden Gem

The Touryst slingerde ik puur aan, omdat ik eens iets nieuws wilde proberen. Immers is de game toch op de Xbox gratis te spelen met Game Pass. Het leek mij wel grappig, en ik had ook gelezen dat je makkelijk achievements kunt halen ervoor (ik ben deze maand weer eens zinloze GP’s gaan binnenharken). Het duurde niet lang of The Touryst wist mij en mijn zoontje Wolf (6) helemaal te boeien. Het bleek een superschattige leuke puzzle-adventure game te zijn! The Touryst speelt als een Zelda game, waarbij ik vooral aan Link’s Awakening moet denken. Alleen speel je nu natuurlijk niet Link, al ben je wel een soortgelijk nieuwsgierig persoon met een soort supertalent voor alles.

In The Touryst speel jij een toerist (jaja!), helemaal in jaren 70-80 stijl, met fout shirt, zonnebril en uiteraard ook een dikke snor. Zo’n snor die ook nog een stuk naar beneden gaat (“the horseshoe”, voor de stash-kenners). Je bezoekt verschillende eilanden waar jij ongegeneerd gaat rondneuzen en met iedereen praten. Als een echte Link dus. Tevens krijgt “de toerist” ook allemaal side-quests en mini-games te doen. Zit er echt een verhaal in The Touryst? Nou, je hebt één hoofdmissie, want je wil het geheim weten achter de ruïnes die op elk eiland staan. Uiteraard is het aan een toerist om dit allemaal eens even op te lossen!

Hoe is het beeld en geluid?

The Touryst ziet eruit alsof je een 2D 8-bit/16-bit game pakt en deze dan uit elkaar trekt naar 3D. Alles is blocky, vierkant, maar ook grappig en cutesy. Het heeft echt de vibe van een oude Gameboy game, waarbij ook veel geluiden zoals springen en botsen in de 8-bit stijl zijn. Om eerlijk te zijn sprak dit stijltje mij in eerste instantie niet zo aan. Het leek mij meer een leuk bedachte gimmick voor een keertje, maar meer ook niet. Ik was verbaasd dat The Touryst mij zo wist te charmeren met deze stijl.

Het blocky voxal art stijltje bleef voor mij leuk tot aan het eind. Dit komt ook door de leuke animatie, design en muziek. Een gimmick bedenken is één ding, maar het goed uitvoeren en er echt iets fatsoenlijks van maken, is een tweede. Shin’en Multimedia is hierin geslaagd. Sydenote: De studio (studyo?) komt trouwens uit… Duitsland! Dat had je niet gedacht heh. Al geeft de suffe “multimedia” erachteraan het wel een beetje weg.

Hoe speelt The Touryst?

Zoals ik al aangaf speelt de game als Zelda (duidelijk expres). Er wordt constant een beetje de draak gestoken met het feit dat je iemand speelt die zomaar komt aanvaren en iedereen verslaat met trommelen, surfen, arcade games, puzzels etc. “Strange, I never thought a tourist would be the best at this!” Dat is natuurlijk ook altijd zo met Link. Meneertje komt in zijn groene maillot aankakken en zonder ooit skill X te hebben ontwikkeld, weet meneertje iedereen te verslaan. The Touryst voelt echt aan als een “Link op vakantie” avontuur. Een Zelda game zonder pressure en een hoog chill-gehalte. De game is ook vrij makkelijk, al voelt het niet uitdagingloos. Sommige puzzels en side-quests zijn best uitdagend. Soms is het lastig dankzij de camera, en dat je met de isometrische 3D view soms diepte niet goed ziet. Dat is overigens ook mijn enige minpunt van heel de game.

Je begint met onze naamloze toerist (ik noem hem trouwens Chuck Snorris) die met een klein bootje aankomt op Touryst Island, waar je al snel een fototoestel krijgt (voor side-quests en fun). Je vind hier ook een ruïne waar je in kan, en dat is echt een mini-Zelda dungeon met puzzel- en platforming-kamers, gevolgd door een baas. Vanuit deze ruïne kom je erachter dat er meerdere zijn op andere eilanden, en zo begint je toeristen-queeste! Op naar Fyji, Leysure Island en meer! Elke locatie is zijn eigen mini-wereldje met eigen dungeon, characters en side-quests. Het speelt allemaal leuk, grappig en niks duurt te lang. Mijn favoriete side-quest was eentje waarbij je de high score moet verslaan van 3 arcade games. Dit zijn door Shin’en zelfgemaakte clones van F-Zero, jaren ’80 singlescreen platformgame x en Arkanoïd. Ik ben gek op games within games, retrogames (wat een verrassing!) en dat soort details.