Bloodstained: Curse of the Moon 2

Nieuwe game met full-on retro power

Wat is dit? Bloodstained: Curse of the Moon 2 kwam vrij opeens uit een paar weken geleden. Het bloed van mijn digitale katana is nog niet droog, of er staat al een vervolg klaar! Curse of the Moon 2 is al de derde game in de Bloodstained gamereeks, die pas 1 jaar bestaat. Slijp je katana, studeer je spells, laad je geweer en zet de hondenbrokken maar vast klaar. Waar heb ik het over? Lees, en u zal begrijpen.

Releasedatum	10 juli 2020
Platform	Switch, PS4, Xbox One, pc
Developer	Inti Creates
Publisher	Inti Creates

CastlevaniNEE

Bloodstained: Curse of the Moon (deeltje 1) was één van de eerste games die ik reviewde op deze website. Het was bepaald geen curse om die game te spelen. Elke Castlevania fan was vorig jaar één van de Bloodstained games aan het spelen, omdat dit de opvolger is van Castlevania. Maar dan in een steampunk-crazy-demonworld stijl, en iets minder gothisch. Maar de 8-bit spin-off Curse of the Moon verraste iedereen met diens ontzettende hoge kwaliteit. Ik sta ook nog altijd achter de 10 die ik ervoor heb gegeven. De developer Inti Creates was bij mij al wel goed bekend als leverancier van top-notch 2D platformtitels. Maar dan nóg wisten ze die hoge verwachting te overtreffen, omdat echt alles op alle fronten goed is. Kan deel 2 hier ooit nog aan tippen?

Bloodstained: Curse of the Moon 2 voelt al vanaf het beginscherm aan als een directe sequel waarbij weinig tot niks is veranderd. Dikke prima, want “if it ain’t broke, don’t fix it”! Qua verhaal is het wel een sequel op het eerste deel, maar het is tevens ook op zichzelf staand. Er is nu een soort grote toren vol demonen uit de grond komen zetten en alles moet dood. Het is dezelfde Demon Tower van buitenaf gezien, overigens (net als het kasteel Castlevania). En aan de hoofdpersoon Zangetsu om deze toren en diens demonische inwoners eens tegen de vlakte te werken!

I love it when a plan…

Onze chagrijnige demonenjager is niet in zijn uppie, want al snel krijg je Dominique de exorcist erbij als speelbaar karakter. Zij is overgens bekend van Bloodstained: Ritual of the Night, waar zij de hoofdpersoon helpt met items, uitleg en dat soort dingen. Dominique heeft healing powers, kan hoger springen en vecht met een grote speer. Vervolgens krijg je nog 2 companen erbij in de loop van (de eerste) playthrough: Robert en Hachi. Robert is een sniper-ninja met heel weinig hitpoints, maar hij kan tegen muren sliden en schieten op afstand. Hachi (gezondheid) is een hond… in een grote mech. Met hachi kun je over pinnen lopen, en tijdelijk invincible zijn.

Net als bij de eerste Curse of the Moon, kun je te allen tijde wisselen van character in dit Bloodstained team (The B Team!). Hierin schuilt veel tactiek en strategie, want ze spelen totaal anders. In Curse of the Moon 2 vind ik dat het nóg meer van belang is. De levels hebben ook weer de vele splitsingen en vertakkingen, iets waarvan ik heel blij ben dat dit terug is. Alle stukken zijn met alle characters door te spelen, maar sommige gedeeltes zijn beduidend makkelijker voor één van de vier. Een levelgedeelte met veel pinnen is met Hachi een walk in the park, in plaats van een spijkerbed.

Overtreffende doodstrap

Bloodstained: Curse of the Moon 2 is dus weer net zo goed als zijn voorganger. Zijn er ook nog dingen anders, naast nieuwe characters? Ja, want zo kun je nu 2 player de game couch co-op spelen! Supergaaf. Je krijgt er dan een blauwe Zangetsu (kloon?) erbij. Het maakt de game er in eerste instantie niet veel makkelijker op, want je moet wel een beetje samenwerken echt. Je kunt op elkaar schouders staan, en zo ook unieke plekken bereiken in de levels, want je kunt dan bij doorgangen die je met singleplayer nooit kan bereiken.

Wat verder ook anders is, is de replayability. Bij deel 1 unlock je 2 verschillende modi aan de hand van de manier waarop je het rondspeelt, waarbij je een paar unieke levels en unieke eindbazen hebt, die een true ending geven. Hier bij Curse of the Moon 2 doen ze dat iets overzichtelijker. Je hebt echt chapters nu, waarmee je opnieuw de levels doorspeelt. Maar dan met een andere setup van hoofdpersonen (er komen nog oude speelbare bekenden terug!), nieuwe gebieden waar je in kunt, en de bossfights zijn anders. De bossfights kunnen overigens soms sterk afwisselen in niveau. Zo vind ik de tweede boss veel moeilijker dan de derde of vierde. Dat is misschien mijn enige punt van kritiek.

Eindoordeel

Bloodstained: Curse of the Moon 2 is weer alles wat je van een 8-bit retro platformer zou willen, én meer. Het is bijna saai om te reviewen want het is allemaal dermate dikke prima dat er niks te mopperen valt. Alle graphics (in de 8-bit stijl dan wel), muziek, leveldesign en gameplay/controls zijn absoluut fantastisch. En als klap op de vuurpijl is er de superleuke 2-player mogelijkheid en de enorme replayability met verschillende levelstukken en eindes. Net als zijn voorganger, kan ik ook dit vervolgdeel niet hard genoeg aanraden. Een blessing voor de game-industrie, nu Castlevania immers dood is.