Castlevania III: Dracula’s Curse

Tijd om eens wat verder terug te gaan in de tijd! En dan bedoel ik zowel in de echte wereld alsook in de wereld van de Belmonts en vampieren. In deze review ga ik namelijk de derde (en laatste) Castlevania voor de NES reviewen. Deze game zag het (maan-)licht al ruim 30 jaar geleden. Qua verhaal speelt Castlevania III zich ook een hele tijd voor de eerste twee delen af, waarbij je met de over-over-overgrootvader speelt van onze Simon Belmont uit deeltje 1 en 2. Wie was dat dan? Dat zal ik later verklappen. Een betere vraag is nog: Zal ik ook over-over-overenthousiast zijn over deze antieke 8-bit zweep-platformer?

Releasedatum	Japan: dec 1989, US: sep 1990, Europa: dec 1992 (!!)
Platform	NES (Nintendo Entertainment System) oorspronkelijk
Developer	Konami
Publisher	Konami

Draculaat maar

Castlevania III: Dracula’s Curse is een game die inmiddels redelijk bekend is, maar lange tijd was het juist een obscure titel in de Castlevania gamereeks. Met name in Europa, wat enigzins ironisch is gezien dat de game zich daarin juist afspeelt. Menig gamer begin jaren 90 zal pas achter het bestaan zijn gekomen van een derde Castlevania spel toen men eind 1992 Super Castlevania IV in de schappen zag liggen voor de SNES. Dit kwam omdat de vierde Castlevania eerder hier uitkwam dan deel 3. Idioot, maar waar. Localisatie qua video games was een vage en trage bedoeling in die jaren. Door deze rariteit kochten weinig mensen Castlevania 3, want de meeste gamers zaten allemaal al met een SNES thuis… Met Super Castlevania IV.

Mijn Castlevania gamereeks-kennis was lang erg beperkt. Zelf stapte ik pas écht in de Gothische wereld van monsters, zweepjes en bloedzuigers met Symphony of the Night, zoals ik ooit op Gameliner heb verteld. Daarin zit een kleine referentie naar deel 3. Je ziet Alucard bij Belmont ergens aan denken, waarbij je duidelijk een NES-era game ziet afgebeeld. Dat dit van Castlevania 3 was kwam ik pas jaren later achter, want ik wist niks over die game. Je zag Dracula’s Curse ook werkelijk nergens en niemand die ik kende had de game. De eerste twee Castlevania delen zag je wel vaak zat, alsook Super Castlevania IV. Uiteindelijk heb ik ook veel moeite moeten doen en lang moeten wachten om Castlevania III voor de NES te bemachtigen.

Alucard maakt zijn entree

Castlevania III: Dracula’s Curse speelt zich qua verhaal veel eerder af dan de voorgaande delen. Het enige deel dat zich nog eerder afspeelt is Castlevania: Lament of Innocence (zie mijn review). Uiteindelijk is het plot en alles heel simpel, maar er is beduidend meer worldbuilding gedaan. Het verhaal is herkenbaar als je de Netflix-animatieserie hebt gezien, want die is met name gebaseerd op Castlevania III! De Belmonts zijn verbannen uit Wallachia maar Trevor Belmont (dat is dus de voorouder van onze Simon!) wordt door “The Church” gesmeekt om te komen helpen. Tegen wie? Dracula natuurlijk! De iconische lord of darkness is de boel in Wallachia flink hard aan het begaaien, dus tijd voor zweepslagen van een Belmont, met de legendarische zweep “Vampire Killer”. Subtiel is die naam niet, maar er is ook geen misverstand waarvoor het wapen bedoeld is.

Een uniek element aan Dracula’s Curse is dat je met verschillende characters kunt spelen. Je kan drie verschillende figuren tegenkomen die jou helpen in je Dracula kapotzweep-queeste. Deze metgezellen hebben ieder unieke powers en abilities. De eerste is Grant, een piraat die muren kan beklimmen en daarnaast kun je Sypha Belnadez en Alucard (ja die) recruiteren. Sypha is een sorceress (tover-vrouw) met sterke magic attacks en Alucard is de zoon van Dracula met de herkenbare vuur-aanval en hij kan in een vleermuis veranderen. Alucard heeft hier nog niet zijn suave Symphony looks, maar ziet er hier nog uit als een lange normale dude. Er kan echter slechts 1 van de 3 figuren met je mee, maar je kan wel kiezen wie je houdt of recruiteert. Je kan ook de solo Belmont uithangen, mocht je daar behoefte aan hebben.

Splitzweep

Qua gameplay is Castlevania III: Dracula’s Curse net als de voorgaande delen een 2D actie platformgame. Konami is echter wel meer teruggegaan naar de eerste Castlevania. Castlevania II: Simon’s Quest (zie mijn review) deed een hoop anders met een open 2D wereld en RPG elementen. Castlevania III werkt weer echt met levels en speelt lineair. Nou ja, niet helemaal, want je hebt op het eind van elk level steeds een splitsing, waardoor je dus twee verschillende kanten/levels op kunt. Dit gebeurt soms ook middenin een level. Tussen de levels door zie je een map met een overzicht hoe je het land doorkruist op weg naar Dracula. Soms loop je dan ook een stuk terug. Zo vind je Grant in de clock tower, maar deze vervelende rot-toren moet je ook weer afdalen voordat je weer verder gaat met een nieuw level. Je kan de clock tower ook skippen in zijn geheel.

Qua echte gameplay is het hetzelfde zweep en pak als bij deel 1. Erg goed dus ook, want Castlevania III speelt heerlijk, met directe controls en lange uitdagende levels vol atmosfeer. Platform de gebieden door, zweep vijanden dood en versla de baas. Door kaarsen kapot te slaan krijg je upgrades op je zweep en pak je sub-weapons die “hartjes” kosten. Je kan met de select-toets te allen tijde wisselen met je metgezel. Alledrie maken ze her en der de game beduidend minder lastig, al zijn er ook stukken waarbij ik echt Trevor Belmont prefereer. Sommige levels hebben ook shortcuts die je alleen kunt nemen als je Grant of Alucard bij je hebt. Herkenbaar heh! Dit is wat Bloodstained: Curse of the Moon ook doet. Castlevania III is duidelijk een template geweest voor Inti Creates kun je merken.

Castlevania: Trevor’s Quest

Dankzij de opsplitsing van paden en het kunnen vergaren van verschillende teamgenoten heeft Castlevania III een vrij hoge replay value. Daarnaast ben je ook wel even bezig met alle levels doorspelen, want de meeste zijn best lang. Bovendien wordt het al snel erg moeilijk (wat een ver(r)assing zeg). Zonder doodgaan (succes!) doe je er al zeker zo’n 45-60 minuten over. Gelukkig heeft Konami bij deze Castlevania game een password systeem erin verwerkt zodat je niet alles in één keer moet doorkruisen. Inmiddels heb ik de game nu zo’n 3-4 rond gespeeld, en nu heb ik pas zo’n beetje alle paden bewandeld. Dit komt deels omdat ik steeds niet meer zeker wist welke ik ook alweer gekozen had, maar divers voelt tot nu toe elke playthrough. Pas in de laatste playthrough ontdekte ik een erg gaaf spookschip level.

Castlevania III heeft wel innovatieve elementen met de splitsingen en extra characters, maar verder voelt het toch erg “back to basics”. Uiteindelijk is dat denk ik erg wijs. Konami had ook kunnen beslissen om verder te gaan zoals Castlevania II: Simon’s Quest deed: open wereld en met echte adventure/RPG elementen. Dat had een hele sterke game kunnen opleveren, maar je merkt duidelijk bij het spelen van Simon’s Quest dat Konami de action-RPG formule nog niet klaar had. Castlevania III speelt en voelt als een meer uitgebreide en langere Castlevania 1 met alle plussen uit de gamereeks. De geweldige sfeer en muziek is present. De locaties zijn divers, gaaf en zeer Gothisch. De game is een waar genot om te spelen.

Eindoordeel

Castlevania III: Dracula’s Curse is een prachtgame en de beste Castlevania op de NES. Een typisch geval waarbij de benadering “bigger and better” ook daadwerkelijk goed uitpakt, terwijl Konami ook weer meer naar de zweep-basics is gegaan. De game speelt echt als een supersolide platformer en bevestigt waarom Castlevania games zo’n hoge reputatie hebben. De laatste levels zijn wel heel pittig en de knockback blijft een bitch, maar dat valt te verwachten met een oude NES game. Uiteindelijk is het wel doenbaar en dankzij de levelsplitsingen en extra speelbare characters vraagt Dracula’s Curse om meerdere playthroughs. Tevens is het niet gek dat de Castlevania tv-serie is gebaseerd op deze game, want deze game introduceert Alucard en geeft vooral dat Dark Souls gevoel van een wereld waar stiekem heel veel verhaal en historie achter zit. Kortom, Castlevania III is een klassieker die je gespeeld moet hebben!

Inmiddels is Castlevania III niet meer enkel op de NES speelbaar (legaal), maar dankzij de Castlevania Anniversary Collection vol. 1 ook op de PS4, Xbox, pc en Switch te spelen. Zie link hieronder voor de pc:

Castlevania Anniversary Collection – pc