Double Dragon

Dubbele Draak in je 80s gelaat!

Voor een aankomende Ridders van de Retro Tafel podcast aflevering ben ik veel films van games aan het kijken. Daartoe behoorde ook Double Dragon, een film die zich inderdaad een draak mag noemen. Daarbij schoot mij ineens een besef te binnen: Ik kén de Double Dragon games wel, en ik vind ze tof, maar heb ik er ooit weleens eentje uitgespeeld? Nee. Bovendien heb ik de oldskool brawlers/beat ‘m ups altijd alleen maar gespeeld bij vriendjes vroeger. Tijd om daar eens iets aan te veranderen, daarom ben ik een goed gaan zitten voor de eerste Double Dragon op de NES! Is de game dubbel zo goed als de gemiddelde game van tegenwoordig, of is het juist een draak van een spel vandaag de dag?

Releasedatum	1988
Platform	NES (Nintendo Entertainment System), meerdere latere ports (zoals de Switch)
Developer	Technōs Japan
Publisher	Nintendo, Tradewest

Brawler Jeugd

Ik kan mij nog goed herinneren toen ik voor het eerst Double Dragon zag op de NES bij een vriendje thuis. Double Dragon was de eerste brawler die ik ooit zelf speelde. De eerste keer dat ik het genre zag was op een arcade kast bij het lokale zwembad Het Ei waar ik woonde, en dat vond ik echt magie. De graphics, de actie, de sheer MANLINESS! Dat kon mijn MSX thuis niet, al had ik wel Golden Axe op de pc thuis. Double Dragon op de NES zag er dan wel niet zo episch uit als een SNK Arcade beat ‘m up, toch vond ik het ook echt helemaal geweldig.

Uiteindelijk speelden we vooral Double Dragon 2, vanwege één specifieke reden: Die heeft multiplayer co-op. De eerste Double Dragon heeft dit namelijk niet. Verder leek de game ook beter dan zijn voorganger, dus deeltje 1 werd links gelegd. Nu ik onlangs door heel de game heb gespeeld voor deze review, was het daarvoor minimaal 28 jaar geleden dat ik de originele eerste Double Dragon had gespeeld.

Verpieterde Toekomst

Double Dragon op de NES is een port/remake van de gelijknamige arcade game. De arcade game heb ik zelf echt nog nooit gespeeld helaas. Zowel de arcade als NES versie van Double Dragon kwamen uit in de jaren 80, en dat is ook duidelijk te merken aan de setting en stijl van de game. Het speelt zich af in de nabije toekomst gerund door gangs en large corporations. Double Dragon heeft ook zo’n vuil en verpieterd toekomstbeeld helemaal in de stijl zoals jaren 80 films dat destijds zo vaak deden. Films als Robocop, The Warriors en Escape from New York, om er maar een paar te noemen, laten ook zo’n zelfde beeld zien. Het Cyberpunk genre heeft dit ook precies hetzelfde, maar dan gepaard met meer techno- en hacking-stuff. Dit is ook erg duidelijk te zien in Cyberpunk 2077.

Het verhaal van Double Dragon is super simplistisch, typisch arcade en 80s stijl. Billy’s vriendinnetje Marian wordt ontvoerd door een gang boeventuig. Samen met zijn broer Jimmy gaat Billy natuurlijk Marian redden. Zij zullen dat gespuis eens even een kopje kleiner maken! Gelukkig kunnen Billy en Jimmy bijzonder goed knokken en hebben ze een eigen dojo. Het zou een sneu spel zijn als ze suffe kantoorbaantjes hadden gehad. Meer verhaal is er eigenlijk niet, maar dat is bij zo’n beat ‘m up ook niet per se nodig. In de loop van de game leer je trouwens steeds beter knokken, want je levelt echt van 1 tot 7, waarbij je steeds meer moves erbij krijgt.

Double Dragon: Double Playstyles

Double Dragon is duidelijk een arcade game van origine, met zo’n typische isometrische view. Het speelt als een typische brawler of beat ‘m up: knokken geblazen. Dit is dan niet op de manier zoals een 1 vs 1 fighting game dat doet als Street Fighter, maar hier moet jij het super oneerlijk in je eentje (of soms met paar man/vrouw meer) opnemen tegen HORDES vijanden. Double Dragon heeft vrij aparte controls: B en A los is trappen en slaan, maar om te springen doe je A+B. De missie is verder: van links naar rechts lopen en ondertussen alle vijanden verslaan. In totaal heb je 4 missions, die eigenlijk uit meerdere kleine levels bestaan. Elke mission heeft een bossfight op het eind (uiteraard). De tocht gaat van achterstandswijk naar uiteindelijk ondergrondse tempels (waarom ook niet). Leuke diversiteit zit hierin.

Je hebt wel meerdere modes in de NES game, waarbij scenario B speelt als een 1 tegen 1 fighting game. Leuk extraatje. Technos heeft aangegeven dat dit eerst heel de game zou zijn. De developer had weinig ervaring met games ontwikkelen op de NES, waardoor ze veel moeite hadden met deze port te ontwikkelen. Dat merk je ook wel. Double Dragon speelt overall goed, maar je valt zo in ravijnen en zijn sommige dingen buggy. Sommige levelstukken zijn ook gewoonweg kei-vervelend en niet leuk. Zo kun je voorbij de ingang lopen waardoor het level verder gaat, waarna je heel het level en diens klojo vijanden nog een keertje geheel moet doorlopen. Die elementen zijn echt heel irritant aan de game.

Eindoordeel

Double Dragon is een toffe beat ‘m up die helaas wel echt zijn matigheden heeft. Uiteindelijk ben ik nogal… “dubbel” erover. De game is zeker nog best leuk om te spelen en ik verbaasde mij om sommige elementen. Het nieuwe moves erbij krijgen met level-ups, objecten kunnen pakken/gooien en zo’n scenario B mode vind ik echt zijn tijd vooruit. De locaties wisselen ook mooi af, je hebt verschillende vijanden en een gave 80s sfeer. Maar daarnaast heb ik mij ook erg kunnen ergeren aan Double Dragon. Ten eerste dat je eigenlijk alleen maar Single Dragon kan spelen. Maar ook de oneerlijke levelstukken, buggyness en geen continues zijn echt vervelend. Met save states vervallen deze ergernissen, plus dat oefening en kennis kunst baart bij dit soort games. Double Dragon is de moeite waard om eens te proberen en ervaren, maar het is geen dikke aanrader.