Sonic Adventure

Gotta go to the past! Met de titel Sonic Adventure zou je bijna denken dat onze blauwe bliksemschicht het wat rustiger aan zal doen. Maar ik kan je garanderen dat Sonic in deze 3D Dreamcast klassieker nóg sneller ging rennen en springen dan in de 2D platform avonturen. Zoals dat de oude Sonic delen een antwoord waren op Super Mario Bros., zo was Sonic Adventure een reactie op Super Mario 64. Toch was Sonic zijn eerste echte 3D avontuur ook revolutionair in zijn eigen recht. De game blies mij weg in 1999, maar hoe zou Sonic’s 22 jaar oude avontuur mij bevallen in 2021?

Releasedatum	Japan: 23 dec 1998, Europa: 23 sep 1999 (!)
Platform	Dreamcast (gespeeld), Gamecube(gespeeld), Xbox 360 (gespeeld), PS3, pc
Developer	Team Sonic
Publisher	Sega

Mijn Sonic Adventure

Sonic Adventure was de eerste Sonic game die ik echt goed heb gespeeld. De klassieke Sonic 1 t/m 3 had ik weleens op speelmiddagen bij vriendjes gespeeld die een Mega Drive hadden. Dat was leuk, want Sonic is gaaf en zelfs vandaag de dag spelen de games leuk en zien er goed uit. Maar echt zelf spelen en ervaren was er niet bij op dat soort dagen. Het was hooguit 1 minuut proberen en dan doodgaan. Vervolgens kon ik de rest van de middag toekijken hoe iemand anders daarna 30 minuten 3/4 van de game doorspeelde. Uiteindelijk mocht ik begin 1999 een aantal weken een Japanse import Dreamcast lenen (PAL release was pas 9 maanden later). Toen heb ik in een week of 2 Sonic Adventure helemaal 100% doorgerend. Deze Dreamcast mocht ik lenen van mijn buddy en game-hustler Tony.

Uiteindelijk mocht ik Tony zijn Japanse Dreamcast lenen, omdat hij het superdruk had met zijn studie. Tony had de Dreamcast geïmporteerd vanuit Japan, al vanaf de seconde dat de Sega geweldenaar daar in de schappen lag. Het is nu amper voor te stellen hoezeer dat de Dreamcast onze kaken op de grond liet vallen. Een prachtig uitziend apparaat met een hele goeie controller, en belachelijk goeie graphics. De grafische stap van N64 naar Dreamcast was echt gigantisch. Sonic Adventure was daarom ook de mooiste game die ik ooit had gezien. Het speelde ook supersnel en vloeiend; echt ongelooflijk. Dag en nacht heb ik destijds Sonic Adventure en Sega Rally zitten spelen. Totdat onverwacht ineens de console kapot ging… Een onvervangbare chip begaf het spontaan. Zelfs vandaag de dag voel ik mij hier nog schuldig om, want het gebeurde in mijn beheer.

Avontuur met zijn allen!

De game en het verhaal beginnen gelijk een beetje raar. Sonic loopt in een stad tussen de gewone mensen (alleen in Japan verzinnen ze zoiets, dacht ik destijds). Daar komt de lokale popo in aanraking met een soort vreemd water-beest. Jij als Sonic verslaat die baas natuurlijk wel even. Bij het monster staat in de cutscene voor het gevecht “Chaos 0”. Bij Sonic kenners gaan de alarmbellen al wel rinkelen dan natuurlijk. Sonic heeft wat praatmomentjes en komt Tails tegen, waarna je vervolgens achter een chaos emerald aangaat, voordat Dr. Eggman/Robotnik deze te pakken krijgt. Uiteraard krijgt Dr. Eggman telkens de chaos emeralds te pakken en geeft deze aan het Chaos watermonster. Hierdoor wordt het monster steeds groter en sterker, ach ja, je snapt het verder wel.

Veel verhaal is er niet, maar je hebt wel verschillende verhaallijnen binnen hetzelfde overkoepelende avontuur. Je unlockt uiteindelijk Tails, Knuckles, Amy, Big the Cat en E-102 Gamma. Deze laatste is niet een radioactieve voedingsstof die door de EU is goedgekeurd, maar een robot. Zij hebben ieder hun eigen avontuur, terwijl het allemaal kloppend meeloopt met die van de rest. Zoals bij de originele Resident Evil 2 met scenario A en B dus (RE2 remake heeft dit helaas niet, zie mijn blog over schrikken). Je doorloopt deels dezelfde levels maar je krijgt ook originele stukken. Erg leuk gedaan.

22 jaar oud avontuur

Sonic Adventure speelt vandaag de dag niet meer zo euforisch als 22 jaar geleden, kun je je wel voorstellen. Dat laat niet weg dat het nog altijd grotendeels een erg goed te versmaden Sonic game is. Veel dingen zijn toch aardig ambitieus en bevat het spelelementen die je zelfs vandaag de dag nog altijd zelden tot nooit ziet. Zo kun je Chao beestjes trainen (Tamagotchi) en verder ervoor zorgen via de Dreamcast VMU. Sonic Adventure stamt uit de periode dat je vaak veel dingen on vrijspelen in een game. Je kunt meerdere characters unlocken zoals ik al zei en ook meerdere eindes behalen. Daarbij is de herspeelbaarheid factor ook erg hoog in Sonic Adventure. Bij de moderne games en huidige releases mag zoiets wel meer terugkomen.

Sonic zijn buddies hebben dus ieder een eigen avontuur maar daarmee spelen ze ook allemaal anders. Tails lijkt redelijk veel op Sonic maar hij kan kort vliegen en ver zweven. Hier zijn de levels en speelstukken ook op ingericht. Amy heeft meer een zoek/puzzel avontuur, Knuckles speelt totaal anders met allemaal klimmen en gliden en met E-102 Gamma is de game een mech shooter. Met Big the Cat ga je vissen als soort van mini-game. Niet het beste visspel, maar goed, het is best leuk ter afwisseling. Zoiets zie je zelfs tegenwoordig nog altijd zelden. Je speelt meestal 1 character de hele game, met zeer weinig keuze tot afwisseling in gameplay of -stijl.

Speelervaring nu

Het blijft een genot om de snelle stukken met Sonic te spelen en de controls zijn nog altijd super resposive en snel. Sommige levels zijn qua design lastig, en vooral de stukken waarbij het tempo eruit wordt gehaald zijn vaak niet zo leuk. Soms gaat het ook ineens fout door een bug of foutje. Om heel eerlijk te zijn kampen vrijwel alle Sonic games met dit probleem, en dat zeg ik als groot Sonic liefhebber. De kleine RPG elementen in de hub wereld vind ik nog altijd erg leuk, omdat het hierdoor voelt als één wereld. Hier merk je soms wel echt de leeftijd goed, omdat bepaalde dingen niet duidelijk zijn qua navigatie of wat je moet doen.

Grafisch val je ook niet stijl meer achterover. Ik heb nu de HD remaster versie met name gespeeld op de Xbox 360 voor deze review, maar dit verandert mijn beleving niet. Ik heb bij Sonic Adventure ook wel een redelijke nostalgiebril op, omdat de game zo speciaal is voor mij. Maar wanneer ik deze bril probeer af te zetten dan vind ik toch dat dit avontuur van Sonic en cohorten de tijd goed heeft doorstaan. De onduidelijkheden hier en daar, hilarisch slechte voice acting, ouderwetse animatie en bugs hier en daar zijn uiteindelijk allemaal zo erg niet, omdat 80% een dikke joyride is te noemen. Oh ja, als laatste nog: de muziek is super-sonic-tastic.

Eindoordeel

Sonic Adventure is in mijn ogen een absolute klassieker. Met alle verschillende characters en playthroughs is het een rijke, afwisselende titel die ook vandaag nog origineel aanvoelt. Inmiddels laat de game zijn leeftijd wel redelijk zien, maar de core gameplay is nog altijd super. Niet iedereen zal dit wellicht met mij eens zijn, maar het is mijn review! Inmiddels is Sonic Adventure ook speelbaar als HD Deluxe versie op de Gamecube, Xbox 360, PS3 en pc, dus er is makkelijk aan te komen. De Dreamcast versie blijft ook nog altijd prima te spelen overigens, dus “take your pick”!