Met deze Stranger Things 3: The Game review is dit mijn eerste retro review waarbij ik (paradoxaal) een nieuwe game bespreek. In het vervolg zal ik vaker nieuwe gamereleases bespreken, met name retro-georiënteerde (vaak indie) games. Nu het derde seizoen van de serie Stranger Things te bezichtigen op Netflix is er gelijktijdig een game ervoor verschenen. Als fan van de serie was ik uiteraard upside-down van vreugde dat er een game van verscheen. En ook nog eens in een supergave retro-stijl. Dat is natuurlijk een enorm pluspunt voor retro game liefhebbers zoals ik. De game kon mij eigenlijk al bij voorbaat niet meer tegenvallen. Maar, “stranger things have happened”, dus desalniettemin begon ik aan Stranger Things 3: The Game neutraal en behoedzaam.

Stranger Things 3: The Game stats

releasedatum: 2019
platform(s): Switch, PS4, pc, Xbox One (review), iOS, Android
developer: BonusXP

stranger things 3 the game startscherm en mode opties — *Na het uitspelen unlock je “new game +” en eliminator mode (characters hebben dan permadeath)*

Bonus X-Pactations

Met Stranger Things 3 The Game is de tweede game die uitkomt die gebaseerd is op de iconische Netflix serie. De eerste game is een mobile only game helemaal in NES/SNES stijl, genaamd “Stranger Things: The Game. Deze kwam uit vlak voor het tweede seizoen van Stranger Things waarbij je in de game door heel het verhaal heen speelt van seizoen 1, in Zelda stijl. Stranger Things: The Game is gratis en werd gemaakt door BonusXP. De game werd goed ontvangen, en ook ik vind het echt een hele gave Zelda-stijl retrogame. Het enige dat ik er jammer aan vind is dat het mobile only is, al zijn de touchcontrols goed gedaan. BonusXP heeft nu ook deze nieuwe Stranger Things 3: The Game gemaakt, dus de verwachtingen liggen, ondanks mijn poging neutraal te benaderen, best hoog.

Bij Stranger Things 3: The Game vliegt de retrosfeer met pixelgraphics en dikke 80s synthwave soundtrack harder je kamer in dan een Demogorgon die in brand staat. Is dat een goed iets? Ja. De serie Stranger Things ademt uit elke porie 80’s retrovibes, en dat doet de game ook. Vanaf de eerste seconde zat ik te genieten van de dikke synth soundtrack en de grafische pixel-stijl. Echte gamekenners zullen gelijk opmerken dat de gameplay en graphics van Stranger Things 3: The Game niet uit de jaren 80 stamt, maar meer uit de jaren 90. Dat maakt voor de sfeer niks uit, en is wat mij betreft een begrijpelijke keuze.

Don’t hate the game, hate the flayer

Stranger Things 3: The Game is een isometrisch spelende actie/beat’m up RPG, en volgt het verhaal van het derde seizoen. Daarbij zijn hier en daar wel wat vrijheden genomen, om het meer als een game te laten spelen. Dit is vrijwel identiek op de manier zoals dat vroeger met games ging die gebaseerd waren op films. In plaats van dat je bij de bibliotheek zo het Russisch-Engelse vertaalboek kunt halen, moet je die eerst met heel veel gepuzzel zoeken in de kelder. Dat soort dingen. In seizoen 3 van Stranger Things volg je voor een groot gedeelte meerdere groepen hoofdpersonen die apart van elkaar dingen meemaken en op onderzoek zijn. Hier doe je deze plotlijnen wel als 1 groep, maar dan zijn het aparte missies.

Naast echt de hoofdlijn van de televisieserie doorlopen heb je ook allerlei side-quests, die vaak best leuk zijn om te doen. Je recruteert via de hoofdmissies, maar ook via side-quests uiteindelijk vrijwel het volledige rooster aan hoofdpersonen. Ik vind het erg leuk dat de ontwikkelaar BonusXP zich redelijk wat vrijheden heeft gegeven met het volgen van het verhaal, want dat maakt het boeiend. Mijn enige kritiek op Stranger Things 3: The Game qua verhaal is dat het wellicht nog toffer was geweest wanneer het een volledig op zichzelf staand verhaal was geweest, of een verhaal dat parallel loopt met het derde seizoen. Desalniettemin is het nog steeds heel leuk om te spelen, begrijp me niet verkeerd.

stranger things 3 the game screenshot van Nancy op het kantoor met de douchebags — *Alle hoofdpersonen hebben hun eigen side-missions, welke sterk verschillen van elkaar.*

Shadowfun

Qua gameplay doet de Stranger Things 3: The Game mij erg denken aan Shadowrun op de SNES(één van mijn favoriete games op dat systeem) , maar dan een wat luchtigere variant. Qua 80s sfeer overigens ook, maar dat terzijde. Je loopt vrij rond in de isometrische wereld van Hawkins, waarbij je verschillende gebieden hebt waar je naartoe kunt reizen via een kaart. Je kunt de missies en side-quests allemaal in je eigen tempo en volgorde spelen. Geheel volgens de metroidvania stijl kun je niet overal gelijk naar binnen of naartoe. Voor de deuren met een kettingslot moet je bijvoorbeeld eerst Joyce (de moeder van Will en Jonathan) vrijspelen.

Daarnaast heb je ook crafting als gameplay element. Dit is godzijdank niet heel complex of superbelangrijk, maar juist een leuke toevoeging die past bij de setting. Je hoeft je dus niet te ontpoppen als een tinkering Dustin, maar wel een beetje als een ducttaping Hopper. De ingrediënten voor crafting kun je kopen en/of vind je overal en nergens in dozen en kasten. Je hebt een aantal dingen die je echt moet maken om verder te komen in het hoofdverhaal, zoals een dummie maken om Billy voor het lapje te houden (dit even als uitleg zonder spoilers). Daarnaast maak je “trinkets” met je crafting skills, welke je stats tegemoet komen met vechten. Deze trinkets zijn vooral op hogere moeilijkheidsgraad belangrijk.

stranger things 3 the game screenshot van de kaart/map in de game — *Via de kaart kunt je naar alle verschillende plekken reizen in Hawkins. Je speelt steeds meer locaties vrij.*

80’s Gang Superforce

Het vechten werkt in basis vrij simpel, 1 knop voor normale aanval, 1 knop voor speciale aanval, en 1 knop voor blocken. Via de shoulderbuttons kun je te allen tijde wisselen tussen de speelbare helden. De tactiek zit hem in het kundig toepassen en afwisselen van de personages tijdens gevechten. Vooral bij bossfights heb je dit nodig. Zo zijn Lucas, Will en Dustin van de aanvallen op afstand. Daarbij heeft Will’s vuurwerkwapen “fire element”, waardoor hij extra sterk is tegen de flayed monstervijanden. Qua special attacks is de afwisseling wellicht nog het sterkst, en waar je de meeste tactiek bij kunt toepassen. Zo kan Jonathan met een fotoflits alle vijanden tijdelijk immobiliseren, waarna je met Sheriff Hopper een soort schouder superbeuk kunt uitvoeren op de hele rij boeven.

Stranger Things 3: The Game is uiteindelijk ook geen kleine game. Je hebt veel quests te doen en veel gebieden en gebouwen te doorkruizen. Deze hebben ook allemaal geheime kamers, items en gebieden die je pas later kunt bereiken. Alle grote echte levelstukken waar je doorheen speelt hebben bovendien ook altijd wel een puzzel, welke sterk afwisselen in soort. Heel veel afwisseling zit er in de gehele gameplay overigens niet, en wanneer je lange speelsessies houdt, kan het een beetje saai worden. Maar daarbij is het ook het leukst om de game co-op te spelen! Deze optie is super, en helemaal zoals het hoort, wanneer je retro-SNES-stijl een game maakt potver. Couch co-op multiplayer was vroeger doodgewoon, tegenwoordig helaas niet meer.

Stranger Things 3: The Game is op mijn tv’tje geen stranger. De game heeft echt een prachtige jaren 80 sfeer, net als de Netflix serie. De game zelf is qua gameplay dan weer in een prachtige 90s sfeer, maar dat boeit niet. Het kan hier en daar wel wat eentonig worden, maar met een Double Dragon en arcade stijl brawler gameplay hoort dat er ook wel een beetje bij. De vele verschillende locaties, characters en boeiende verhaal van seizoen 3 maken Stranger Things 3: The Game van begin tot eind echt dik genieten.