Bevallen van een kind: papa lijdt mee?

Het was een onbeschrijflijk unieke en geweldige ervaring: de geboorte van ons zoontje. Het is iets dat vrijwel elke ouder met mij eens zal zijn, en de rest haalt waarschijnlijk de schouders op en leest (hopelijk toch) verder. Als man hoefde ik al dat zware en pijnlijke werk niet te doen, maar ik ben er met elke stap, puf en duw bijgeweest ter ondersteuning. Dat is tenslotte het enige wat ik kon doen. Nou ja, naast kalm blijven en niet “teveel lol” hebben. Beiden wist ik in te slagen. In spannende situaties en bij calamiteiten neemt mijn drukke persoonlijkheid altijd de achterbank, en word ik juist een rustig persoon. Nee, dat is geen grap (ja, ik ben eens niet sarcastisch). Echter met niet teveel lol hebben… Niet de “iets te blije” persoon zijn terwijl mijn vriendin met steeds zwaardere weeën kampt, had ik meer moeite mee.

Een hele bevalling

Op een vroege zondagochtend kwam mijn vriendin Birgit mij wakker maken want de baby kwam eraan! Het werd uiteindelijk een drukke ochtend, lange middag en een lange avond wachten, eer dat de aankomende moeder haar lichaam, de baby en alles daar omheen écht klaar waren voor lancering. Birgit wilde, heel moedig, het liefst thuis bevallen. Tijdens het lange wachten en eigenlijk niks kunnen doen vaarden mijn oogjes vanzelf naar onze grote HDTV.

Maar ik wist ook dat mijn vriendin ervoor zou zorgen dat Wolfje zou opgroeien zonder vader, als ik het ook maar waagde dat ding aan te zetten. “Als ik moet lijden, lijdt jij ook maar!”, dat was zeer, ZEER duidelijk van haar gelaat af te lezen. En toen kwam de ingeving aldaar: ik ga al mijn administratie bijwerken! Het was immers ook januari… Als ZZP’er doe ik alles zelf, en ik kan je verzekeren: hierbij voelde ik ook genoeg weeën, vooral omdat ik van heel het jaar ervoor eigenlijk er maar een rommeltje van had gemaakt.

De nachtelijke uurtjes

Een uurtje voordat mijn zoontje Wolf zijn eerste huiltje deed op deze aarde om middernacht in het maanlicht, was ik pas klaar. Zeer weinig lol beleefd maar daarom wel: Mission accomplished. En voor iemand die bij een bevalling er alleen maar een beetje bij hoeft te zitten, was het wederom inderdaad het minste wat ik kon doen, ook maar even vooral niet teveel lol hebben en er voor de volle 100% bij aanwezig te zijn. Ik raad het elke aankomende vader aan.

Uiteindelijk heb ik ruimschoots deze ene bevallingsdag kunnen compenseren. In de eerste maanden kon ik nogal veel aan mijn “game-uurtjes” kunnen komen, met name omdat mijn andere favoriete bezigheid, drummen, echt eventjes niet mogelijk was…

Check hieronder een goed boek over wat baby’s nodig hebben. Verrek, dat is ook nog eens de titel ook!

Dankzij affiliate links zoals deze hierboven kan ik een kleine bijverdienste aan mijn website hebben. Heel erg bedankt als je hier gebruik van maakt. Ik plaats alleen maar producten waar ik zelf achter sta.