Er zijn zeker hele goeie punten aan deze sci-fi RPG game.
Dat de launch van Cyberpunk 2077 nogal dramatisch was, en CD Projekt RED daarnaast redelijk aan “overselling” heeft gedaan, zijn onomstotelijke feiten. Ik vind echter wel dat veel teveel mensen echt teveel focussen op enkel de slechte eigenschappen van de game. Ondanks dat ik groot fan ben van de Cyberpunk setting en wereld, kwam ik ook zeer moeilijk in de game. Bovendien heb ik ook zat erop aan te merken, zoals je kunt lezen in mijn 4 verbeterpunten aan Cyberpunk 2077 artikel.
1: Vol sterke, gave en originele personages
Dit is wat mij betreft van alle goede punten aan Cyberpunk 2077 meteen de beste. Cyberpunk 2077 zit boordevol characters, zoals je had kunnen verwachten van een grote open wereld RPG. Het knappe is dat vrijwel alle personen waarmee je te maken krijgt origineel en interessant zijn, waarbij ze met name ook goed zijn geschreven én geacteerd. Bot- en kilheid zijn wel de gedragsvormen die je het meeste ziet, maar vaak blijkt dit een facade (zoals in het echt). De voice acting en algehele performance (full motion capture) is echt top notch.
Zo is Johnny Silverhand (Keanu Reeves) is een gecompliceerd en vervelend karakter. Het is echt erg knap hoe onze Keanu in zo’n sterk unlikeable digitaal weergegeven character zoveel nuance en “likeability” weet te geven, met name verderop in de game. Eigenlijk zijn alle performances van de main characters noemenswaardig en super geacteerd. De casting is top notch, met echt toffe rollen voor vrouwen en niet-Amerikaanse characters. Enige minpunt dat ik heb is dat zowel de vrouwelijke als de mannelijke V (de hoofdpersoon) vaak een iets te dik “achterbuurt accent” hebben. Uiteindelijk raakte ik eraan gewend en snap ik de keuze (het is erg origineel voor in een game namelijk).
2: Night City
De stad waarin en rondom Cyberpunk 2077 zich afspeelt is behoorlijk overdonderend. Alleen al gewoon rondlopen en rijden in Night City is een ervaring op zichzelf. Ook al is de stad her en der nog een beetje rustig qua aantal personen die erin rondlopen, verder leeft de stad echt op de plekken waar het ertoe doet. Elke district heeft zijn eigen stijl en karakter waarbij het vol zit met unieke design-elementen. Overal reclame, vage zooi, vreemde mensen en herrie.
Buiten Night City is het ook geen afgeraffeld landschapje, maar kom je langs grote vuilnisbelts, nomaden en allerhande soorten gebouwen. Zoals je in deze tijd ook nog huizen hebt van 100 jaar oud, heb je buiten Night City her en der in Cyberpunk 2077 ook oudere gebouwen. Je kunt ook veel gebouwen, winkels en clubs in, welke ook allemaal vol zitten met details. Night City is echt een bizarre Cyberpunk sc-fi ervaring, met al een heel uitgewerkt verleden vanuit de tabletop boeken van Mike Pondsmith. Hoe meer je hiervan weet, des te toffer is de ervaring.
3: Verhaal en side-stories
Als er bij een RPG iets belangrijk is, naast karakters en sfeer, dan is dat natuurlijk wel het verhaal. Cyberpunk 2077 is net als The Witcher 3 en The Elder Scrolls game zo’n RPG waarbij je naast een grote main story ook veel meeslepende andere verhaallijnen hebt die je kunt volgen. Hiervan zijn de meeste echt gaaf. Wat de verhaallijnen vooral goed doen is de characters goed uitschrijven en gebruik maken van de setting. Zo heeft elk district zijn eigen gangs en voor- en nadelen qua leefomgeving.
Er zit er zo nu en dan ook een missie en verhaallijn bij waarbij ik op het einde zoiets had van “oké, was dit het dan?”, maar deze zijn wel schaars. Vaak kregen deze tegenvallende stukjes plot later een interessante follow-up. Cyberpunk 2077 laat veel verhaallijnen tijdelijk stilstaan, om zo te dwingen dat je ook andere quests en shit gaat doen. Zo heb ik een paar keer gehad dat ik eerst weer een main story mission moest doen alvorens de side mission weer verder kon.
4: Solide diversiteit in gameplay
Je kunt op verschillende manieren de game spelen, zoals dat een echte RPG betaamt. Perfect is dit niet in Cyberpunk 2077, om eerst even met minpunten te beginnen. In Cyberpunk 2077 is het namelijk allemaal niet bijster origineel wat je qua abilities kunt vrijspelen. In Deus Ex en Dishonored kun je dingen die naar mijn gevoel origineler en toffer aanvoelen. Maar toch, stick with me, vind ik het uiteindelijk één van de goede punten aan Cyberpunk 2077. En hoe meer ik de game speel (zit er nu 70 uur in), des te beter wordt het naar mijn gevoel.
Cyberpunk 2077 heeft de vrij unieke eigenschap dat het al die diverse gameplay aanlevert in een grote open wereld RPG. Er zijn zeer weinig open world games waarin stealth- én actie-gameplay goed werken, plus dat je ook nog allerlei andere gameplay-stijlen en abilities erop na kunt houden. Van het kaliber en formaat dat Cyberpunk 2077 probeert te leveren, is het knap dat stealth echt werkt, dat zwaard- en vuistvechten echt werkt en dat gunfights echt vet zijn. De hacking en cyber-gedinges vind ik echter wel van een infantiel niveau, waar CD Projekt Red echt wel meer mee had mogen doen. Onderschat trouwens niet hoe heerlijk hysterisch hectisch alle actie en geweld uit de hand kan lopen.
Al met al voelt voor mij Cyberpunk 2077 ook ergens een beetje aan als “better than the sum of its parts”. Ook van deze bovenstaande vier goede punten aan Cyberpunk 2077 heb ik op elk punt wel wat aan te merken. Maar uiteindelijk komt het bij elkaar (nu de game niet meer glitchy as fuck is) tot een grotendeels geweldige spelervaring.