Idiote battles met elke generatie.
Een verse console wars strijd barst weer los! De wereld maakt zich klaar voor de veldslag PS5 vs Xbox Series X. Dagelijks kom ik artikelen propaganda tegen van de Sony Apostelen en Xbox Monks. Als iemand die altijd alle apparaten in huis haalt, vind ik het erg grappig om de twee kampen elkaar te zien afzeiken. Ik sta overigens niet in m’n eentje aan de kant te lachen, namelijk ene Nintendo doet precies hetzelfde. Is de game-taart niet groot genoeg voor 3 spelers? Ho ho! 4 spelers. De pc gamer is er ook nog, schaterlachend deze oorlog toekijkend vanaf de zijlijn een penthouse. Deze console war is natuurlijk verre van nieuw, in het verleden hebben we er al meerdere gehad. Ik zal je eens mijn battlescars laten zien.
Kant noch wal kiezen
Rivaliteit en “een kant moeten kiezen” is denk ik al zo oud als de mensheid zelf. Neutrale holemensen zullen er maar weinig geweest zijn 12000 jaar geleden. Kwam Nuk de Neutrale niet bij de Urko-Purko Clan, dan behoorde hij tot de vijand. Nuk had dan de keuze: Erbij komen, of zich door knuppels tot gelei laten slaan. Is dat misschien de reden waarom we vandaag de dag voor de meest stomme dingen nog altijd ditzelfde gedrag vertonen? Het zit denk ik diep in ons dna. Vrijwel iedereen maakt er zich wel eens schuldig aan, al is dit meestal niet met kwade bedoelingen. “Ah je moet echt voor merk x gaan man, merk y is zwaar kak!” Er is alleen vaak niet veel voor nodig om dit te laten escaleren.
Maar voordat ik in een volgende blog de PS5 vs Xbox Series X ga bespreken wil ik deze blog kijken naar welke “console wars” zich vooraf afspeelden. Concurrentie en rivaliteit hoort erbij, dit begon al met de eerste consoles in de jaren 70. Mijn eerste ervaring met rivaliteit en gezever begon met Apple vs pc, maar dat is materiaal voor een latere blog. Nintendo vs Sega kwam erna, wat ik me nog goed kan herinneren. Iedereen die kind was in de 80s-90s heeft dit actief meegemaakt. In de VS was de rivaliteit wel beduidend erger. Ik neigde zelf naar kamp Nintendo, maar Sega vond ik toch ook gaaf. Zelf had ik nog steeds alleen een goeie pc en msx thuis, ten tijde van dat gehele “Sega does what Nintendon’t” gedoe. Dat ze uiteindelijk 10 jaar later zouden verbroederen, had mid jaren 90 nooit iemand geraden.
Dat ik naar Zee Ga of Zo Nie?
De derde console marktspeler oorlogsgeneraal was Sony. Door jarenlang allerlei halfwerkend maar toch goed verkopend k*t-apparatuur op de markt te brengen had Sony erg diepe zakken. Heel veel geld ging naar promotie en pricepoints konden ze veel scherper houden dan Sega of Nintendo. Maar wat bleek: de Sony Playstation was zowaar echt een tof apparaat. Hier toonde ik voor het eerst toch wel echt vooroordelen en wilde ik deze waarheid niet accepteren. Het was namelijk geen Nintendo of Sega! Naast mijn SNES en N64 kocht ik uiteindelijk toch met veel plezier een Playstation. En hiermee leerde ik al vroeg, en daarmee op tijd, een wijze les: be openminded. Vervolgens kocht ik niet lang daarna ook een Sega Saturn, wat nu één van mijn favoriete consoles is allertijden.
Met “de volgende ronde” console wars hadden we de Sega Dreamcast, PS2 en Gamecube. Maar er kwam toen ook een nieuwe “masta playa” om de hoek: Microsoft. HUH? Die waren toch van die suffe softwareprogramma’s en pc’s? Neen. Niet meer. Met de dikke brute Xbox wist Microsoft eigenlijk de beste console uit te brengen van die generatie. Niet dat ik dat besefte, want Microsoft was geen Nintendo, geen Sega én geen Sony! Uiteindelijk is Sega gesneuveld in deze battle, en kwam de PS2 eruit als dé absolute grote winnaar. Dat terwijl de PS2 inferieur is ten opzichte van de Xbox, die juist best slecht verkocht uiteindelijk. Waarschijnlijk is dit omdat het gros van de gamers dezelfde verblindende monnikenkappen ophadden als ik. Wie was er hier ook alweer zo openminded?
War Boel
Toen ik er uiteindelijk achter kwam dat de Xbox ook echt een ontzettend gaaf apparaat was, begon ik een patroon te herkennen. Ik besefte dat ik alsmaar mezelf opnieuw die kortzichtige “fanboy” visie wist te geven. Oordelen over andermans keuzes deed ik allang niet meer, maar onbevooroordeeld was ik (onbewust) allesbehalve. Met de opvolgende Wii, PS3 en Xbox360 “console wars” generatie besloot ik gelijk om uiteindelijk alles in huis te halen. Ik was toen wel nog echt PRO-Sony. Maar met heel veel ervaring inmiddels met zowel de Xbox 360 als de PS3, moet ik toegeven dat de Xbox360 echt een fijnere en betere console is. Maar dat laat niet weg dat ik mijn PS3 ook nog altijd koester en er zo’n 100 games voor heb.
Uiteindelijk appricieer ik zelf nu alle merken en platforms. Allemaal hebben ze voor- en nadelen, geniale acties en stomme streken. Ik ben oprecht groot fan van Nintendo, ook al doen ze soms stomme dingen. Maar ik ben ook echt weg van Sega, maar Alien Isolation geen sequel geven met rare drogredenen was stom. Sony geef ik vrijwel wekelijks kusjes al vanaf het moment dat ik een PS1 heb, maar ik heb tot huilens toe veel gezeik gehad met de PS3. En dan heb je Microsoft, waarvan ik sinds de Xbox 360 groot liefhebber van ben geworden. Maar de exclusives op de Xbox One zijn goed, maar in verhouding tot de PS4 dermate summier dat het droevig is. En op de pc speel ik niet graag, maar het blijft super voor games.
Tot Slot
Can’t we all just get along? Met moeite, lijkt het. De merken blijven keiharde console wars voeren, behalve Nintendo(n’t). Die heeft zijn eigen mega-bubbel aan trouwe fans. Sega maakt lekker enkel nog games, en vaart hier gelukkig wel bij. Maar de fanboys van elke partij (ook de pc “maaaaster” race!) lijken nooit op te houden met borderline extremistisch gezever. Ook al blijft het louter bij aso gedrag en lastige gesprekken, moorden worden er niet om gepleegd gelukkig. Maar veel discussies omwille pro-merk X of Y voelen erg vaak erg ongezond; alsof je een verhitte discussie hebt om religie of ouderlijke ruzie om de kinderen.
Uiteindelijk verblindt fan-boy gedrag de werkelijkheid. Wanneer ik met harde feiten en argumenten uitleg waarom ik console x beter vind, is het weerwoord van console y fan meestal van het niveau “Nietes! Jij bent stom”. Een constructief gesprek is nagenoeg onmogelijk. Objectief een open discussie houden is ook ontzettend lastig, maar het is wel iets waar meer mensen naar mogen streven. Laten we beginnen door in elk geval toleranter te zijn wanneer iemand anders zijn/haar mening en smaak verschilt met die van jou. Rivaliteit en concurrentie an sich is overigens alleen maar goed, want daardoor hebben we geen idiote monopoly-woekerprijzen, en doet elk bedrijf zijn opperste best om het ons naar onze zin te maken. Console wars ten tijde van publieke (online forum-)vrede, lijkt mij een mooie stap dichterbij een aards Walhalla.
