Wii U: Waarom geen succes?

En waarom de Nintendo Switch juist wel?

Laatst heb ik een artikel geplaatst met 4 redenen om een Wii U te kopen, want de console is toch nog altijd erg de moeite waard, ondanks zijn hoge “floppage”. En dan is de Switch nota bene zo’n daverend succes, terwijl dat eigenlijk een Wii U 2.0 valt te noemen. Waarom is het verschil zo groot qua succes? Helemaal verklaren kun je zoiets nooit, maar laat mij hier een poging wagen. So-Wii-So zal ik zorgen voor meer inzicht in deze Wii-tuatie!

Aankondiging en marketing

Een goed begin is het halve werk, maar een slecht begin zorgt voor 3x zoveel werk. De Wii U console leek ergens al van begin af aan gedoemd te mislukken. Het ging namelijk al meteen fout bij de uiterst onduidelijke onthullingspresentatie van de Wii U door Reggie Fils-Aime (zie hieronder). Vrijwel iedereen dacht dat het ging om een uitbreiding op de Wii, of zoiets? Ik heb het de beste man zelf overigens nooit kwalijk genomen, zeker wanneer je kijkt hoeveel Reggie betekend heeft voor de game-industrie. Daarnaast is eraan gewerkt door een team van tientallen mensen. Maar uiteindelijk is zelfs vandaag de dag nog stééds niet duidelijk, voor de gemiddelde mens-persoon, wat de Wii U is. Waarom was die presentatie dan zo onduidelijk?

Als ik er nu op terugkijk kan ik mij voorstellen hoe het is fout gegaan. Nintendo wilde een opvolger van de Wii maken met HD graphics en andere vernieuwende elementen. Maar wat ze ook wilden was dat de unieke motion control features van de Wii niet verloren gingen. Iets in die trend probeerde Reggie ook uit te leggen, maar daarbij vergeet hij duidelijk aan te geven dat het gaat om een volledig nieuwe console. Dit nam iedereen die “in the know” was waarschijnlijk aan als vanzelfsprekend. Een fout die je vaak ziet in het (bedrijfs-)leven en bij ontwikkelprocessen. Omdat iedereen “belangrijk feitje x” weet op heel het kantoor, heeft op den duur niemand meer door dat een buitenstaander geen flauw idee ervan heeft.

De naam en de misvatting

Afgezien van onduidelijke uitleg, was ook de naam zelf natuurlijk niet al te handig gekozen. Leuk bedacht, dat zeker, maar dat maakt “Wii U” toch echt niet de meest geschikte naam. Het leek hierdoor wederom meer om een add-on te gaan op de Wii in plaats van een full-fledged console. Het feit dat alle controllers en extra items van de Wii ook werken op de Wii U zorgde voor enkel nog meer verwarring. Het is een supertoffe feature die voorkomt dat je alwéér een lading geld moet neerleggen voor extra controllers. Iets dat zeer zeldzaam is in de console-wereld, maar desalWii-temin wekte het nog meer onduidelijkheid.

Prijs en timing

De prijs bleef ook alsmaar in de hogere regionen zitten. Productiekosten waren hoog vanwege dat er altijd zo’n grote controller (Wii U Gamepad) met beeldscherm bij moest zitten. Je kunt geen Wii U games spelen zonder de gamepad, dus weghalen of dat ding optioneel maken kon niet. Het was ook dé “unique selling point (USP)” van de console. Het feit is wel dat de normaal zo scherpe Nintendo-prijs hierdoor uitbleef. En laten we eerlijk zijn: de Wii U Gamepad is een erg tof ding, waarbij games als onder andere ZombiU en Nintendo Land er geniaal gebruik van maken. Maar deze games zijn zwaar in de minderheid, want bij de meeste games werkt het averechts wanneer je steeds op je controllerscherm moet kijken.

Daarnaast was de timing ook echt een beetje ongelukkig. Eigenlijk had Nintendo te lang gewacht met het uitbrengen van een HD console. Wederom kun je het Nintendo niet echt kwalijk nemen, want het geld bleef lange tijd met de Wii binnenstromen als een tsunami (tsunawii). Tegen de tijd dat Nintendo aan kwam zetten met hun eigen HD console, had iedereen al een PS3 of Xbox 360 in huis. De Wii U ging zich ook weer meer richten op de echte gamers, in plaats van die miljoenen vers aangeboorde casual gamers bij de Wii. Maar ook dit bleef niet lang goed gaan, want third party support was er weinig, en maar even. Ten eerste was het veel extra moeite de games om te zetten naar de Nintendo console, maar toen eenmaal de Xbox One en PS4 er waren, hield het helemaal op natuurlijk.

Waarom de Switch wél succesvol

Nu is er dan de Switch, wat een logische upgrade is van de Wii U. Zo heel veel verschil is er echter ook niet. De Switch heeft meer rekenkracht, maar is wederom de zwakste in deze consolegeneratie. Het enige echte verschil is dat de Switch als volledige handheld werkt, terwijl de Wii U enkel zolang je binnen 4 meter van de main console blijft. Toch voelt dit veel vrijer, werkt het beter en spreekt het mensen veel meer aan. Wat mensen ook gelijk veel beter aansprak, was de aankondiging en marketing. Het was gelijk duidelijk wat de unieke gimmick was van de Switch: Met het grootste gemak van op je dikke grote tv gamen thuis, “switchen” naar handheld verdergaan buiten huis. Ook al had iedereen in de reveal-commercial een punch-face, het werkte wel.

Naast het feit dat de Switch een sterk verbeterde Wii U is, was de presentatie ervan dus ook vele malen duidelijker en beter gedaan. Daarnaast blijft het ook een geval van timing. Soms komen er keigoeie producten op de markt, maar lijkt de mensenmassa er nog geen behoefte aan te hebben. Soms weet een stom stuk stront als een “fidget spinner” idioot veel succes te behalen, omdat het net precies weet aan te slaan. Nu we uiteindelijk naast de Wii U hier in huis ook eindelijk een Switch hebben aangeschaft kan ik toch ook niet ontkennen dat het een zalig apparaat is. En dan is er ook nog de Switch Lite, wat eigenlijk de beste handheld is die tot nu toe ooit is verschenen (opzij, PS Vita!). En dat zou Nintendo dan ook weer iets beter mogen en kunnen marketen. Stuur mij maar een mailtje, Bowser!