Little Nightmares

Inclusief de Little DLC uitbreidingen.

Little Nightmares is een game die meer hype wist op te werpen dan menig andere titel in 2017. Dit is met name vanwege de artstijl, die uit de ergste nachtmerries van Roald Dahl en Tim Burton lijkt te komen. Is dit dan echt zo’n unieke puzzle-platformgame, terwijl we er hier al zoveel van hebben? Zelf ben ik speciaal voor deze Halloween-maand horrorthema ermee aan de slag gegaan. Heb ik spijt? Neen!

Releasedatum	2017
Platform	pc, PS4, Switch, Xbox One (gespeeld)
Developer	Tarsier Studios
Publisher	Bandai Namco

Nightmares for Little Ones?

Little Nightmares is een puzzel platformgame… Zoals we er wel meer kennen dus. De afgelopen jaren hebben puzzel platformgames dankzij indie studios een echte comeback gemaakt. De meeste van deze games zijn allemaal opvallend goed. Little Nightmares is overigens van de sub-categorie “grimmige puzzle-platformer”. Ook in dit game-subgenre zijn er al heel wat games verschenen. Eigenlijk bijna tot het punt dat ik, iemand die daar erg van houd, het beu begin te worden. Maar ik wilde Little Nightmares toch een kans geven. De paar dingen die ik zag van deze game, trok mij toch wel aan.

Nu ik deze maand oktober ga voor een maand lang griezelen met retrogamepapa, besloot ik eens te gaan zitten voor Little Nightmares. Tevens was dit niet de enige reden. Onze oudste zoon Wolf (5 jaar ten tijde van schrijven), had het er al meerdere keren erover gehad. Hij had een YouTuber het zien spelen. Nu is Wolf eigenlijk nog veel te jong (de USK rating is 12, PEGI is 16), maar hij heeft weinig last van angst. Hij is al vanaf zijn 3de he-le-maal fan van griezelen en Halloween. Little Nightmares heb ik dus allemaal gezellig samen met mijn zoontje gespeeld. Met alle gordijnen dicht en lampen uit, het moet wel zo eng mogelijk zijn.

De Grote Onvriendelijke Reus

Little Nightmares heeft little story, maar dit soort games draaien met name om sfeer en hoe de wereld eromheen is bedacht. Je speelt in Little Nightmares een kind (ik denk een meisje) genaamd Six. Zij wordt op blote voeten met een gele regenjas aan wakker wordt ergens in de krochten van één of ander groot gebouw. Langzaamaan in de loop van de game wordt het duidelijk waar je bent en hoe jij er komt. Je komt er ook vooral achter dat het een harde, kille, nare wereld is. Ook al weet je in het begin nog niks: je merkt wel meteen dat het allemaal bepaald niet pluis is. De grimmigheid sijpelt in elke pixel door.

Al vrij snel kom je vijanden tegen in Little Nightmares. Hierin zit de grootste selling point van de game, want deze zijn engheid factor 11 op de schaal van creepy. Het zijn misvormde, ranzige, akelige en enge reuzen (wat mij erg aan Roald Dahl zijn verhalen deed denken). Naast platform puzzeltjes om verder te komen moet je vooral veel puzzelen en sneaken om voorbij deze grote wangestaltes te komen. De eerste die je tegenkomt is The Janitor, die blind is (zijn hoofdhuid is deels afgepeld). Hij heeft extreem lange, uitrekbare armen en waggelt op korte beentjes. De reusachtige Janitor ziet er bizar en akelig uit. Je hebt in totaal 4-5 levels, waarbij je steeds te maken krijgt met andere vijanden. En geloof me, het wordt nog vele malen erger…

Little Nightmares DLC

Het hele avontuur met Six duurt uiteindelijk niet heel lang. Je hebt vier behoorlijk grote levels met een korte vijfde ter afsluiter. De game kwam op de dag van release al uit voor 25-30 euro, dus op zich niks mis mee. Gelukkig is er ook DLC voor gemaakt (bij de complete edition en Six edition reeds erbij), met een nieuwe hoofdpersoon. Dit is The Runaway Kid, een jongen die je tijdens Six haar helse avontuur ook al eens tegenkomt. De game is hiermee 2x zo groot (less little), want je hebt in totaal 4 grote levels te doorgrimmen met Runaway Kid. Bij de DLC zijn de puzzels en afwisseling nog sterker dan het originele avontuur met Six. Zo heb je van die rare kaboutertjes, Nomes, door heel de game. Met 1 Runaway Kid level gaan ze je helpen en los je puzzels met ze op, wat erg schattig is.

Het is echter ook bij de DLC waar ik de meeste bugs tegenkwam. Nergens rampzalig of gamebreaking, maar het is wel een terecht puntje van kritiek. Je gaat best vaak dood in de game, waardoor je weer verder gaat bij één van de vele checkpoints. Maar soms herlaadt Little Nightmares niet helemaal correct. Zo bleef in één groot gebied na herladen de belichting uit, waardoor het nog meer pikkedonker was dan normaal. Daarnaast is soms een enkele puzzel niet duidelijk, met name omdat dan de physics niet helemaal meewerken. Gelukkig komt dit erg weinig voor, maar die enkele keer dat dit wel gebeurt, gaf mij redelijke little tantrums.

Eindoordeel

Little Nightmares weet met zijn geniale wereld- en characterdesign zich te onderscheiden van de andere grimmige puzzel-platformers. Erg knap, want de meeste andere games in dit niche sub-genre, zoals Inside en Limbo, zijn allemaal ook keigoed. De creepy artstijl is geweldig, waarbij zowel graphics, belichting, score en sound effects bijdragen aan een hele creepy, akelige sfeer. Het is ironisch genoeg erg verfrissend om een game te zien die ranzigheid, gore en “Roald Dahl”-stijl kinder-horror toepast. Little Nightmares doet dit met verve, en speelt daarnaast ook nog lekker door ook. Binnenkort komt er een deel 2, nou ik zeg: yes please!