Doom II: Hell on Earth

DOOM 2 kwam voor mij al heel erg snel na de originele DOOM. tegen de tijd dat we een goeie pc hadden thuis waarop je (fatsoenlijk) DOOM kon spelen, stond DOOM 2 al bij hell’s gate te trappelen met al z’n demoontjes. Maar sowieso is het niet gek, want dit directe vervolg met de hel-luidende subtitel “Hell on Earth” kwam al binnen een jaar uit na de release van de originele DOOM. Met de helsverse nieuwe Doom Eternal binnenkort op de markt, vond ik het hoog tijd om weer eens één van de oude avonturen van de Space Marine te spelen. Hoe zou ik DOOM 2 nu ervaren na al die jaren?

Releasedatum	1994
Platform	pc (gespeeld), macintosh, Xbox One (gespeeld), vanalles
Developer	id Software
Publisher	GT Interactive Software

Keep on Doomin’ on

Zoals ik al zei in mijn retrogame review van de eerste DOOM, heb ik deze games ongelooflijk veel gespeeld vroeger. Mijn pa wist ten tijde van DOOM 2 nog altijd de nieuwste games in huis te krijgen. Mijn mond viel open de dag dat ik zag dat hij DOOM II opstartte. WAT?!? Is er al een deel 2? Supercool!* Ik kan mij ook een begin van een zomervakantie herinneren x jaar later, waarbij ik geen nieuwe games had. Volgens mij waren geen nieuwe goeie games uit (naar mijn weten). Bovendien zal ik ook weinig centen hebben gehad. Ik weet in elk geval nog dat toen ik thuis kwam en officieel de zomervakantie was begonnen, mijn gedachte was “Nou ja, geen nieuwe games, dat wordt dan maar weer DOOM spelen”. DOOM 1 en DOOM 2 bleven altijd games waarop ik kon terugvallen.

Het was wel al lang geleden dat ik DOOM 2: Hell on Earth had gespeeld. De laatste keer is echt minimaal 20 jaar geleden geweest op de pc. Bij DOOM 3 BFG Edition op de Xbox 360 kreeg je ook de eerste twee DOOM games, wat ik wel erg mieters** vond. maar daarvan heb ik nooit echt gebruik gemaakt. Totdat ik ze ook op de Xbox One kon spelen, en de DOOM weer eens onder de loep wilde nemen voor retro game reviews! De originele DOOM kon ik mij nog veel van herinneren, vooral tijdens het spelen had ik het ene na de andere “ahhh oh jaaaa!” moment. Zou ik dat ook weer hebben met DOOM 2?

*Wat precies in 1994 de hipste uitslaking van “iets heel gaaf vinden” was, is mij ontschoten. In die tijd zaten we net in de geboortejaren van de term “vet”, maar ik vermoed dat het iets met “cool” zal zijn geweest. Maar wie weet zei ik wel zoiets braafs als “Oh wat ontzettend leuk papa!” **Dat zeg ik nu lekker expres om ouderwets over te komen. Nooit van m’n leven gebruikt verder.

Heaven on Earth

Dankzij het feit dat ik zonder walkthrough door de eerste 6-7 levels heen knalde met telkens alles 100%, kunnen we wel vaststellen dat ik het allemaal nog beter wist dan ik dacht. En wat een lol was het weer gelijk vanaf level 1. DOOM 2 is grotendeels hetzelfde als zijn voorganger, immers zat er weinig tijd tussen de twee First-Person Shooters. Maar dankzij de inmiddels betere hardware in die 11 maanden konden ze wat grotere en complexere levels bouwen. En dat blijft nog altijd één van die dingen waar ik als eerste aan denk bij DOOM 2: de grote complexe pittige levels. Vandaag de dag vind ik het leveldesign in DOOM 1 en 2 erg uniek plus van hoog niveau. Vanaf level 5 neemt het formaat map en de complexiteit ineens toe en dit blijft zich dan langzaam gestaag voortzetten tot aan het eind.

DOOM 2 heeft naast grotere levels ook meer vijanden. Hiervan was ik er een paar vrijwel volledig vergeten, zoals de Chinese chaingun zombie. De Arch-Vile had ik verdrongen. Dat is die grafdemoon die alle andere demonen weer terug tot leven wekt, terwijl hij jouw Space Marine ass constant in de fik zet. Ik was oprecht vergeten dat DOOM 2 in 4 chapters is verdeeld inclusief een (flinterdun) verhaallijntje. Die cheesy tekst gepaard met die oude DOOM sfeer maakte mij erg blij. Iets dat ik overigens van tevoren niet wist, is dat er bij de DOOM 3 BFG Edition nog een extra episode van 8 levels zit, genaamd “No Rest For The Living”. Deze levels zijn gemaakt door Nerve Software (Wie? Ja ik wist het ook niet meer). Het zijn hele gave levels met heel veel details en slim gebruik van de engine. Uiteraard had Nerve geen restricties voor hardware.

Eindoordeel

DOOM II: Hell on Earth is nog altijd “hella fun” en een genot om te spelen. De game is aardig groot met bij elkaar 38 levels, waarvan de meesten behoorlijk lang zijn. Zelfs vandaag de dag vind ik DOOM 2 qua leveldesign origineel gemaakt, complex uitgedacht en echt een uitdaging. De lange levels zorgen er echter wel voor dat je er na 1-2 te hebben gespeeld vaak wel weer even genoeg van hebt. De vele extra vijanden zijn echt een toevoeging op de oude game. Het enige nieuwe wapen is de dubbelloopse shotgun, maar dat is prima. Enkel de eindbaas vind ik nog altijd niet heel erg boeiend, ook al zit er dat vette geheim in met John Romero’s hoofd.