In 2021 nog wel de moeite waard?

In mijn review uit 2017 van Mass Effect Andromeda was ik best positief, maar ik liet de game na het schrijven ervan links liggen. Ik had de game nog niet uitgespeeld, maar ik kwam nooit echt goed in de game. Mijn gehele spelervaring was oké, maar ik voelde geen “mass wow effect”. Tijdens de Covid-19 lockdown misères in 2020 kreeg ik ineens weer zin om in het andromedastelsel te duiken met een bende aliens. Waarom ik ineens de behoefte hiertoe had staat in deze blog. Mijn hele speelervaring viel nu in 2020/2021 niet tegen. Sterker nog: het was overall een erg goeie ervaring. In de blog heb ik al uitgelegd waarom de beleving nu zo anders was. In deze 2021 review van Mass Effect Andromeda wil ik uitleggen hoe de game vandaag de dag speelt. Is het een underrated gem of kan het maar beter zo snel mogelijk een forgotten planet worden?

Mocht je niet (meer) weten hoe Mass Effect Andromeda speelt en waar het over gaat, lees dan de rest van deze review. Weet je dit wel dan kun je wellicht net zo goed skippen naar mijn laatste oordeel!

Releasedatum	maart 2017
Platform	PS4, Xbox One (gespeeld), pc
Developer	BioWare
Publisher	Electronic Arts

mass effect screenshot andromeda retrogamepapa

Matige Lift-Off

Toen Mass Effect Andromeda in 2017 uit kwam was het feest in de (internet-)straten. Een nieuwe Mass Effect game, hoezee, lang leve de Koning, hoezee! De euforie was echter snel voorbij. Het duurde niet lang voordat het feestgedruis zich transformeerde tot opstanden en rellen, want de game viel tegen. Massive tegen. Beware, BioWare, de nerds zijn boos! Zelf kreeg ik destijds de game al erg vroeg om te reviewen, want ik deed dit toen nog bij gameliner. Nu was wel gelijk al te merken dat Mass Effect Andromeda zijn ruwe randjes had. Geregeld hadden characters een lame vermoeid gezicht, gebeurde er gekke dingen en crashte de game. Toch vond ik het persoonlijk wel meevallen, al was het niet al te best inderdaad.

Deze slechte start verpestte de reputatie van de game. Mijn grootste punt van kritiek was destijds het item management, want hiermee zat ik constant te worstelen. Iets dat ik HAAT om te doen. In sommige games is het een tactisch element of whatever en wanneer gedoseerd en doordacht toegepast is het prima, maar over het algemeen: fuck item management. Al helemaal in een RPG waarin ik al meer dan genoeg te doen heb en mijzelf met het verhaal en diens characters probeer mee te laten slepen. Met een update werd dit uiteindelijk gefixt, pas na mijn review in 2017. Uiteindelijk had ik Mass Effect Andromeda niet uitgespeeld voor de review.

mass effect andromeda krogan retrogamepapa

Hoegada ammel in andromeda?

Ironisch genoeg begint Mass Effect Andromeda dat de boel fout gaat. Jij bent met een gigantisch ruimteschip (een Ark) op weg naar het andromedastelsel om daar naartoe te migreren. “Hitting the floor running” is de perfecte term voor wat je doet. Je word wakker gemaakt na een slaapje van 634 jaar en je moet gelijk rennen voor je leven. Daarna word je “in het diepe gegooid”! Al snel ga je het ruimteschip uit want het is verkennen geblazen. Je valt een heel groot stuk door de lucht, waarbij je landt op een onbekende, erg onvriendelijk ogende planeet. En dit blijkt helemaal waar te zijn uiteraard. Mass Effect Andromeda is tenslotte een action RPG, geen point and click adventure.

Uiteindelijk draait heel het verhaal erom dat je in dit onbekende sterrenstelsel (letterlijk) wegwijs wordt. Er zouden leefbare planeten voor mensen, krogans, turians, asari en alle andere melkweg alien-soorten moeten zijn, maar dat blijkt niet. Er is zoiets als The Scourge dat door het hele andromedastelsel rampspoed aanricht. Jij als “pathfinder” moet dit allemaal eens eventjes fixen. Je komt al snel de Angara tegen, de enige native species van andromeda. Daarnaast heb je ook de Kett, een ander alien-ras (met tech die er erg Giger-esk uit ziet) van een ander sterrenstelsel die alles behalve vredelievend zijn. The main story is vrij kort, maar is wel solide. Een gaaf element is dat jij pas vrij laat arriveert met jouw grote ark schip in andromeda. Andere schepen, waaronder het super-ruimtestation de Nexus (een mini Citadel) zitten er al ruim een jaar lang, met idem deze tijd aan problemen en conflicten.

mass effect andromeda screenshot retrogamepapa

Hoedoededa in andromeda?

In Mass Effect Andromeda speel je één van de tweeling Ryder, Sara of Scott. Zij gingen mee met hun vader Alec Ryder, een eindbaas in AI programmering. Dit is belangrijk, want deze AI die papa Ryder heeft ontwikkeld, krijg jij als pathfinder in je harses. Met deze AI genaamd SAM heb je een symbiotische relatie, waarbij het jou met alles helpt. Dit lijkt een lompe plotdevice, maar uiteindelijk is het juist een heel sterk story-element in heel het verhaal. Qua gameplay voegt SAM uiteindelijk niet veel toe, behalve dat het dient als navigatie of adviseur (een digitale Navi die niet irritant is dus). De belangrijkste functie van SAM is het bedienen van Remnant tech, wat de Proteans waren van het anrdomedastelsel. Deze oude verlaten Remnant super-geavanceerde gebouwen, tech en apparaten draait bijna heel het verhaal om uiteindelijk.

Al vrij snel mag je en kun je redelijk je gang gaan binnen de game. Je kunt meerdere planeten bezoeken, verkennen en scannen. Veruit de meeste zul je niet op landen, maar het geeft je echt een gevoel van exploratie. Ik voel me echt een Captain Kirk (of Picard) in deze game, waarbij je naast het “dapper gaan waar niemand ooit is geweest”, ook een echt duidelijk nobel streven hebt: het andromedastelsel weer levend maken (ook voor de angara). Dit doe je uiteindelijk ook stapje voor stapje. Wanneer dit eenmaal een beetje begint te lukken, voelt het ook echt heel gaaf. Alle side-quests en -stories hebben ook deze gemeenschappelijke insteek.

mass effect screenshot xbox one retrogamepapa

Mass action and driving

Hoe is dan de actie in de action RPG? Die is dikke prima. Met je ruimtepak kun je allemaal boosten en hoveren, waardoor het een feestje is om de game te spelen. Je kunt enorm veel verschillende skills leren en wapens gebruiken. Tevens kun je ook makkelijk wisselen wanneer je wil, want je kunt alles volledig herindelen wanneer jij dit wil. Qua actie gameplay dus echt een genot. Je hebt dan ook nog de Nomad, een grote space-Hummer op 6 wielen. Zo matig als dat diens tegenhanger bestuurde in de oude Mass Effect games, zo’n genot is het met deze six-wheeler. Je rijdt er ook best veel in rond, dus gelukkig maar. Het zorgt voor een lekkere afwisseling ook, iets dat Mass Effect Andromeda erg goed doet overall.

Qua RPG gameplay is er veel te doen, zoals je al kon lezen. Je doorkruist ook best grote gebieden zoals je dat ook doet in Dragon Age Inquisition. Dit is wel even wennen, want het voegt een soort Tomb Raider achtig element eraan toe dat wellicht menig RPG/BioWare gamer niet nodig acht. Toch zit er een logische reden achter qua verhaal dat je dit doet, bij Mass Effect Andromeda meer nog zelfs dan bij Dragon Age Inquisition. Bij deze trips heb je leuke conversaties met je teamgenoten. Het team waarmee je het intergalactische klusje klaart is weer een prachtige bunch personages. In deze tweede playthrough, deze keer tot aan de eindstreep, viel mij op hoe leuk ik het vond de characters weer terug te zien en spreken.

Waarom wel spelen

Mass Effect Andromeda is een veel betere game dan de meeste mensen denken en ook beter dan dat ik dacht. Dit is ook dankzij een aantal updates, dat valt niet te ontkennen. Het speelt gewoon lekker en er zit erg veel Mass Effect/BioWare charme in. Besef ook dat het de eerste game moest zijn in een reeks, met allemaal volledig nieuwe personages, lore en locaties. De main quest story is kort, maar het is wel pakkend. Daarnaast is er ontzettend veel leuks te doen en te beleven, waarbij weinig tot niks voelt als “wasted time”. Er is veel afwisseling in De game geeft je een positief gevoel, en leert je een wijze les: jij kunt als individu veel verschil uitmaken. Gebruik je tijd wijs en wees een goed persoon.

Waarom niet spelen

De game heeft nog altijd wel een paar gebreken. De game is vrij groot, maar daarmee had de main quest ook wel wat groter mogen zijn. Dat is niet heel erg, maar het is niet in balans. Door programmeerfoutjes zijn er bepaalde side-quests die nooit kunnen worden afgerond. Gelukkig zijn dit wel alleen degenen met vrijwel geen verhaal. Na het daverend sterke intro heb je al snel juist een saai stuk, waarbij je vervolgens daarna je eigenlijk nooit meer hoeft te vervelen. Uiteindelijk moet je wel houden van dit soort action RPG’s, en bereid zijn te wennen aan een nieuwe wereld met nieuwe figuren, aliens en verhaallijnen. Shepard ain’t around.