Star Fox (Starwing)

Blabudu-ble-deh! Gipgip-gipgip! Dit zijn de eerste iconische klanken die we de hoofdpersonen horen spreken in Star Fox (in Europa “Starwing”) op de SNES. Het zijn van die geluidjes dat wanneer ik deze nadeed op een pre-coronafeestje, er altijd wel iemand vol blije herkenning reageerde. Gepaard met een heel aantal gezichten die dachten dat ik teveel had gedronken. De game(reeks) is even bekend als onbekend wat dat betreft. Voor mij is Starwing in elk geval echt een jeugdsentiment. Onlangs ben ik weer eens in de 16-bit cockpit gestapt om 27 jaar terug te gaan in de tijd met Fox McCloud en zijn anthropomorfische dieren-buddies. Zou het ruimte-vlieg-avontuur nog te pruimen zijn na al die jaren?

Releasedatum	1993
Platform	Super Nintendo Entertainment System (SNES)
Developer	Nintendo
Publisher	Nintendo

Stervleugel of Ster Vos?

Starwing, eh Star Fox, is echt zo’n game die heel bekend is bij mensen die een SNES hadden, maar de rest van de wereld lijkt er niks van te weten. Dit in tegenstelling tot andere Nintendo IP’s als Zelda en Mario, die zelfs vele niet-Nintendo console bezitters kennen. Star Fox is in verhouding daarbij echt obscuur te noemen. Toch zijn er in totaal inmiddels 7 games verschenen van het Star Fox universum (de gave appearance in Starlink tel ik daarbij niet mee). Maar waarom heette de game hier anders? In Europa werd Star Fox omgedoopt tot Starwing, omdat er een Duits bedrijf was dat Starvox heette. Dat zou trademark gezever op kunnen leveren, dus Ninty pakte de veilige route. Uit retro-vibes wilde ik het bij Starwing houden, maar tegenwoordig noemt iedereen het Star Fox, dus vooruit, dan die maar.

Bleef dit hernoemen zo? Nee, want nu op de SNES mini en Switch heet de game Star Fox. Het enige dat ik nu kon vinden van Starvox is een recording studio in Aachen. Ik moest hier erg om lachen; ik vermoed dat het in de 90s een ander bedrijf zal zijn geweest. De vervolg titel Star Fox 64 op de N64 werd vervolgens ook omgedoopt tot “Lylat Wars”, een vreselijke naam die werkelijk niemand onthoudt. Vanaf de derde titel “Star Fox Adventure” op de Gamecube was de onzin afgelopen. Vanaf toen hielden we dezelfde titels in Europa. Dat was dus geen “Lylat Odyssey: The Anthropomorphic Adventures of Fox McCloud and How I Learned to Love Stupid Long Gametitles.”

Super F(o)X

Star Fox is een 3D arcade shooter waarbij je on-rail door het level gaat. Je kan wel zelf bepalen waar je met je ruimteschip zit op het scherm. De game is het meest bekend om zijn graphics. Dit kunnen vaak nog wel veel mensen uit de 90s herinneren, want hier kwam veel reclame en aandacht voor op tv. Starwi… eh Fox is namelijk echt in 3D, en dat op een 16 bit console. Dit komt doordat de game gebruik maakt van de “Super FX co-processor“, die onderdeel was van de Graphics Support Unit (GSU). Dat is een soort extra pimping in de SNES cartridge kon krijgen. Star Fox was de eerste game die hiervan gebruik maakte. Het ziet er nu echt gedateerd uit, maar het blijft erg knap gemaakt.

Het verhaal is simpel: Evil scientist aapman Andross die ooit verbannen is van goedzak planeet Corneria, valt vanuit zijn nieuwe thuisplaneet Venom heel het sterrenstelsel aan met een leger robotten. Aan Fox McCloud en zijn drie metgezellen Peppy Hare, Slippy Toad en Falco Lombardi om Andross te stoppen! Omdat Starwing een arcade-stijl game is met maar een beperkt aantal levels, kun je de game in een uur uitspelen, korter nog dan Panzer Dragoon (die gebaseerd is op Starwing). Je hebt echter 3 verschillende paden, oplopend in moeilijkheidsgraad, met ieder 3-4 unieke levels. Je begint altijd op Corneria, al gaat het level bij alle paden iets anders, met op niveau 3 zelfs een aparte baas. Er zit een grote diversiteit in alle levels, alsook in de bosses en vijanden.

Mijn speelervaring met Star Fox nu

Het is voor mij moeilijk om Star Fox objectief te kunnen beoordelen, want ik had er zoveel lol mee in mijn jeugd. De game loopt iets soepeler nu op de Switch met emulatie, dan met de originele cartridge aangeslingerd op het oude SNESje. Echter showt de oude 3d FX graphics met trage framerate wel zijn leeftijd. Ik kan mij heel goed voorstellen dat de game nagenoeg onspeelbaar lijkt als je bij Star Fox niet je nostalgie-bril op hebt. Ik vind de game nog steeds onzettend leuk om te spelen. Star Fox voldoet ook echt aan de hoge Nintendo kwaliteit waarbij gameplay, graphics en audio allemaal bij elkaar passen en van hoog niveau zijn. De besturing is snel en direct, iets dat er knap is voor die tijd. Er zit weleens een “lag” in en de framerate is laag, maar toch vind ik dit zelden de gameplay beïnvloeden.

Verder is Star Fox erg bare bones. Qua wapens heb je de blaster (nog zonder lock-on functie), die op te voeren is tot twin blasters en superbommen (max. 5). Met de extra control-moves kun je remmen, boosten en de beruchte barrel roll (bekend van de vele memes)! Verder is het dus schieten op de vijanden geblazen, terwijl je probeert niet tegen dingen aan te vliegen of geraakt te worden door vijandig vuur. Met de barrel roll (L en R knop) kun je de meeste lasers en vuurballen deflecteren. Uiteindelijk krijg je op het einde van elk level een gave bossfight. Bij het moeilijke pad zitten 1-2 hele irritante. Eentje kreeg ik vroeger nooit verslagen, vooral dankzij slechte hitdetectie. De rest zijn allemaal redelijk goed te doen en nu heb ik eindelijk ook course 3 uitgespeeld.

Eindoordeel

Star Fox (Starwing) vind ik nog altijd een erg vette game om te spelen, ondanks de zeer verouderde looks. De snelle gameplay, sfeer en muziek blijven super. Er zit ook charme in de simpelheid, want het komt hierdoor aan op skills en is het erg pick-up and play. Het speelt echt als een lekkere arcade shooter, met veel afwisseling in leveldesign, vijanden en bosses. Dat je de game op drie verschillende manieren kunt uitspelen voelt erg origineel, want zoiets zie je zelden tot nooit. Niet iedereen zal dit appriciëren, maar ik vind het een goeie benadering voor een arcade-stijl game. Als laatste nog: er zijn 2 geheime levels te vinden in Star Fox, iets dat ik echt ontzettend gaaf vind.