Syndicate (2012)

Deze Syndicate review gaat niet over de oude real-time strategygame (RTS-game) uit 1993, maar om de first-person shooter (FPS) uit 2012. Zijn deze games aan elkaar gerelateerd? JA! Waarom heeft die verschrikkelijke evil EA nou een stomme shooter gemaakt van deze klassieke geliefde cyberpunk RTS-game? Dat is dus precies wat ik ook dacht. Nu we 8 jaar verder zijn kan ik er eens objectief naar kijken, vandaar dat ik eens zin had om Syndicate te retro reviewen!

Releasedatum	2012
Platform	PS3, pc, Xbox 360 (gespeeld)
Developer	Starbreeze
Publisher	EA

Syndicaatje leef je nog?

De oude Syndicate game speelde ik veel op de pc, praktisch vanaf het moment dat deze uit was. Zo tussen 1993 en 1998 heb ik de game af en aan behoorlijk veel gespeeld. Ik bakte er initieel echt helemaal niks van. Voor een menneke van rond de 13 was dat ook niet raar, aangezien real-time strategy games voor wat ouder publiek zijn gemaakt. Deze games vergen veel geduld en goed inzicht in hoe de game mechanics werken. Zonder handleiding en internet wist ik het uiteindelijk toch uit te vogelen op den duur. De game was ontwikkeld door Bullfrog Productions, die ik verder nergens anders van kende. Later kwam ik erachter dat ze veel toffe games hebben gemaakt.

Waarom ging ik zo vaak terug naar Syndicate? Zoals bij veel games was dit dankzij de sfeer en setting, wat ik vaak nog belangrijker vind dan gameplay. Check hier op YouTube anders eens deze longplay, en je snapt het wel. Ik was totaal onbekend met sci-fi films of het cyberpunk genre op die leeftijd, en Syndicate was eigenlijk echt het eerste medium wat mij hiermee in aanraking bracht. Aangezien ik nogal gek ben op sci-fi en cyberpunk (zo behoort Blade Runner tot mijn favoriete films) draag ik Syndicate een buitengewoon warm hart toe. Ik hoop de game nog eens goed te kunnen spelen en te reviewen als retro game review. Uiteindelijk verscheen er nog een soortgelijk vervolg op Syndicate, genaamd Syndicate Wars, die ik gelijk kocht toen ik deze in de schappen zag liggen.

Bullbreeze of Starfrog?

Daarna leek Syndicate dood. Het was erg raar dat er ineens out of the blue (of bloom, zoals later bleek) een andere game genaamd Syndicate op de markt verscheen in 2012. WAT?!? Een first-person shooter? Heiligschennis! Een nieuw dieptepunt voor EA, naar mijn gevoel. Nadat ze Bullfrog hadden overgenomen heeft EA de studio de grond in gewerkt met hun “visie”, iets waar zelfs vandaag de dag nog menig gamer doet koken van woede als je erover begint. En dan met één van de IP’s van Bullfrog een FUCKING dom schietspel uitbrengen! Het lef! Maar toen zag ik wie de game had ontwikkeld; niemand minder dan Starbreeze Studios. Ow… eh, toch maar eens checken dan.

Dat veranderde de zaak. Deze studio had mijn favoriete FPS games van de afgelopen jaren voor 2012 ontwikkeld, namelijk The Chronicles of Riddick: Escape from Butcher Bay en The Darkness (niet ahv de band, maar van de comic heh)! Deze games vind ik zelfs vandaag de dag nog veel dingen beter doen dan FPS titels die nu uitkomen. Beide games gaan vast nog eens op mijn site een retro game review krijgen, dan komen de details wel waarom. Maar er was dus ineens weer hoop dat Syndicate een keidikke game zou zijn, want Starbreeze Studios was de shit (helaas is het laatste jaren minder). Ik besloot de game een kans te geven. Als iemand de Syndicate sfeer en wereld goed zouden kunnen vertalen naar een FPS, dan waren zij het wel.

Cybadpunk-timing

Ten tijde van de release in 2012 kwam ik er uiteindelijk niet echt aan toe. Ik had ook moeite om in de game te komen, ook al was de wereld duidelijk dezelfde als de oude Syndicate. Dit was vooral goed te zien aan de outfits en het ontwerp van de voertuigen. De originele game staat bekend om zijn gewelddadige en compassieloze toekomstbeeld; iets wat Starbreeze heel goed heeft weten over te brengen in deze reboot. De game werd in 2012 niet al te best ontvangen. Ten eerste zaten fans van de oude Syndicate niet te wachten op een FPS game, want na een 15 jaar Syndicate-pauze (Syndibatical), wil je niet ineens een reboot in een volledig ander genre. Ten tweede, en dit is ook een hele belangrijke, was er vlak ervoor de zeer goeie Deus Ex: Human Revolution uitgekomen.

Deus Ex heeft best veel te danken aan Syndicate. De Syndicate gamewereld lijkt qua wereld, setting en plot gigantisch veel op die van Deus Ex. Dit hoor je vaker, maar besef goed welke game als eerste was. De eerste Syndicate kwam uit in 1993, wat toevallig hetzelfde jaar is als de eerste Shadowrun game, ook een Cyberpunk titel. De eerste Deus Ex kwam pas uit in 2000. Uiteindelijk laat dit niet weg dat de Syndicate uit 2012 qua timing nogal ongelukkig was. Gezien Deus Ex: Human Revolution een erg goed en vrij groot uitgewerkte First-Person RPG is, voelt Syndicate een beetje als de budgetversie ervan. Syndicate is namelijk een vrij rechttoe rechtaan shooter, waarin je een elite agent bent.

Sci-Fi-Die-Hard

Starbreeze wist met Chronicles of Riddick: Escape from Butcher Bay en The Darkness de simpele FPS stijl te ontstijgen door er roleplaying, stealth en meer verhalende elementen aan toe te voegen. Dit is bij Syndicate allemaal een beetje weg helaas, en is Starbreeze meer voor de simpelere shooter gegaan. Je hebt geen centraal gedeelte meer en dat je echte conversaties hebt. Alles is in chapter/levels verdeeld bij Syndicate, al is de pacing, afwisseling en kwaliteit leveldesign nog altijd wel van goeie kwaliteit. In de originele Syndicate wereld is meedogenloos, waarbij de agents die je bedient gehersenspoelde minions zijn zonder compassie. Dit is ook precies zo bij deze reboot. Het geweld in de game is zeldzaam bruut en zoiets zeg ik niet snel.

Het plot gaat ook deels over waar jij vandaan komt als agent en alle ethische rompslomp die komt bij macht, hersenspoelen en dat soort dingen. De wereld wordt gerund door syndicates die elkaar proberen uit te roeien, en de loef af te steken met nieuwe tech, chips en wapens. Jouw agent heeft een nieuw soort DART-chip waardoor je een AI in je boze bolletje hebt zitten die zorgt voor hacking, Google, AR, bullettime en dat soort dingen. Uiteindelijk is er een lek bij jouw syndicate en moet jij achter de spion aan. Het verhaal is uiteindelijk vrij simpel, maar wel goed verteld. Het is wel interessant hoe het loopt, ook al is het een beetje een 80’s-90’s film plot. De locaties en wereld zijn best uitgewerkt, met redelijk veel detail. Leuke toevoeging is de co-op mode, waarbij je met 2-4 agents van die typische oldskool Syndicate missies speelt.

Agentje spelen

De game speelt lineair, verdeeld over 20 levels. Er zit hierin een goeie afwisseling. Sommige levels doe je meer rondlopen en wat dingen uitvogelen, dan dat je loopt te schieten. Dit is erg welkom, maar het laat ook zien dat een RPG stijl game wellicht een veel betere optie was geweest. Het leveldesign en de afwisseling is top, op 1 á 2 idiote bottleneck vijanden-spawn gebieden na. Qua gameplay heb je de DART-chip “powers” die je vooral moet gebruiken. Je kunt hiermee in “overlay mode”, een soort grijze Matrix-visie, waardoor vijanden duidelijk te zien zijn en alles in slow-motion voor je gaat. Daarnaast kun je andere chips van vijanden hacken, waardoor je ze zelfmoord kunt laten plegen, tijdelijk voor jou laten vechten en dat soort dingen. Het upgradesysteem is wel echt heel simpel. Voegt wel wat toe, maar niet veel.

Klinkt allemaal goed dus. Alleen het is hiermee toch echt niet echt iets bijzonders. Voor een Starbreeze game voelt het aan als sub-par. Er zitten veel leuke details in en de sfeer is gaaf, maar het is nergens een uitblinker in. De graphics zijn prima, ook nog vandaag de dag, al zit er een licht-effect dat “bloom” heet over heel de game heen, die soms echt te dik erbovenop ligt. De muziek is vrij ambient en sferisch, op boss-fights na, want die hebben (best vette) substep. Wederom slechte timing; in 2012 was men dubstep beu. Een minpunt is ook wel dat er vervelende difficulty-spikes zitten geregeld, die Syndicate ineens keimoeilijk kunnen maken en ze voelen soms ontzettend oneerlijk. Om af te sluiten met een pluspunt: de acteer/voice-cast is super: met Michael Wincott (ook Death in Darksiders), Brian Cox en Rosario Dawson zit je altijd goed.

Eindoordeel

Syndicate blijft maar een vreemde game. De game is best goed maar Starbreeze kon makkelijk beter, dat is vooral mijn frustratie. De wereld vraagt om een meer RPG achtige speelstijl, iets dat Starbreeze juist al ervaring in had, maar het is een meer straightforward FPS. De game is uiteindelijk wel de moeite waard om eens door te spelen, maar blinkt nergens echt in uit. Bovendien was de timing met Deus Ex:HR het jaar ervoor erg ongelukkig. Het toont vooral heel veel potentie. De Syndicate wereld is gaaf met zijn brute en kille toekomstbeeld. Ik hoop dat we ooit nog iets ervan zullen zien. Een RTS remake van Syndicate zoals men dat met X-Com heeft gedaan, lijkt mij wijs om mee te beginnen. Een FPS kan er later dan nog wel bij.

APARTE SIDENOTE: Syndicate is ook speelbaar op Xbox One, maar in tegenstelling tot gewoonlijk, ziet de game er beduidend minder scherp en goed uit op Xbox One in verhouding tot Xbox 360.