Naast of afgezien van Alien: Isolation.
De Aliens films zijn eng en gory. De films wisselen af qua stijl, waarbij het een beetje wisselt qua genre film. Zo is de eerste film Alien uit 1979 vooral een horrorfilm en is de sequel Aliens (1986) meer een actiefilm. Maar alle films hebben horror-elementen, spannende nagelbijt stukken en gory gruwel-scenes. Is dit dan ook zo met de video games? Nee, maar de video games zijn ook enorm divers qua genre, stijl en gameplay, nog diverser dan dat de films zijn. Wat zijn nu de engste games eigenlijk? Uiteraard is Alien: Isolation supereng, want dat heb ik niet voor niets in dit artikel gezet over de 4 engste games van afgelopen generatie consoles. Ik pak die daarom nu niet mee en heb vier andere games gekozen. Griezelt u met mij mee in de wereld van Xenomorphs!
1: Alien Trilogy
1996 – pc, PS1, Saturn
Je zou verwachten dat je in deze game min of meer door de hele filmreeks heen speelt, maar eigenlijk is het een op zichzelf staand verhaal. Je bent een space marine die Aliens moet kapotschieten, waarbij de game is verdeeld in een hele lading missies. Het verhaal doet er niet echt toe, maar je hebt wel elke missie andere objectives, waardoor het wat meer afwisselend blijft. Het sterkste aspect aan deze inmiddels bejaarde FPS is toch echt de sfeer. Damn, wat donker, eerie en gaaf.
Een first-person shooter op console was destijds nog echt een unicum. Ik stak destijds mijn snobberige neus ervoor op en liet deze links liggen. Op de pc heb ik nooit Aliens games gespeeld, eigenlijk omdat ik deze nooit tegenkwam. Pas jaren later kwam ik erachter dat Alien Trilogy ook op de pc uit was gekomen. Destijds op de Saturn speelde gamehandelaar Tony wel deze game, kan ik mij herinneren. Het sprak mij toen niet aan, maar later heb ik Alien Trilogy toch echt leren waarderen. Vooral dus vanwege de gave grimmige atmosfeer en omgeving!
2: Aliens: Infestation
2011 – Nintendo DS
Dit is denk ik nog altijd één van de meest onbekende Aliens games. Erg jammer, want het is één van mijn favoriete. De game speelt grotendeels als een MetroidVania game, waarbij ook alles in een gave 2D stijl getekend is. Je zit in Aliens Infestation met een groep space marine op een groot spaceship, waar uiteraard Aliens de boel aan het begaaien* zijn. Er gebeuren nog best wat leuke plottwists en je komt op veel verschillende plekken. Leuk extra spelelement is dat wanneer een marine sneuvelt deze ook nooit meer terugkomt. Je moet dan eerst een andere marine vinden om bij jouw team te komen. Je kunt maximaal 4 marines hebben welke dus eigenlijk, lekker cru, tellen als je aantal levens.
Aliens: Infestation was een day one purchase voor mij. Mede omdat ik fan ben van Metroid en Castlevania, maar ook vooral omdat ik groot liefhebber ben van Alien/Aliens. Bovendien is de developer WayForward, bekend van Shantae en vele andere geweldige games, dus het moest wel goed zijn. En dat is het ook. Gameplay, verhaal, omgeving en met name wederom de sfeer is geweldig. De game blijft je vaak verrassen. En wat ook verrast is hoe creepy en eng de sfeer is in Aliens: Infestation. Een absolute aanrader die ik vast nog eens uitgebreid zal reviewen.
*Brabantse term voor er een bende van maken, spreekwoordelijk en/of letterlijk.
3: Alien(s) vs. Predator
1999 – pc, 2001 (deel 2) – pc, 2010 (reboot) – pc, Xbox 360, PS3
Alledrie deze Aliens games (of Predator games) zijn naar mijn mening echt de moeite waard. De eerste twee delen op de pc waren echt geweldig en hun tijd vooruit. Je kunt in deze game spelen met een marine, predator én een alien waarbij elk zijn eigen campaign heeft. De sfeer is het ook weer hetgeen wat deze games zo sterk maakt. Er zijn veel donkere gebieden en de setting is mysterieus en desolaat. Zelf heb ik de pc games nooit uitgespeeld, maar de reboot uit 2010 (die onterecht veel teveel kritiek krijgt) heb ik wel volledig uitgespeeld. Hierin kom je als team van space marines op een planeet oude bouwwerken tegen van de predators, en wordt er ondertussen geëxperimenteerd met aliens.
Met Aliens vs. Predator in 1999 op de pc werd het eigenlijk voor het eerst een grimmige bedoeling. Vooral als mens-marine voel je jezelf echt in de penarie. Dit is in elk deel goed gedaan. De 2010 AvP reboot heeft een gave setting en een leuk, pakkend verhaal. Tof ook dat de acteur Lance Henriksen erin zit; een acteur die altijd gaaf is en nooit teleur stelt. Van mij mogen ze nog een deel uitbrengen, maar jammergenoeg lijkt dit niet op de planning te staan.
4: Alien: Blackout
2019 – mobile
Als laatste kies ik weer eens een titel die ik zelf nog altijd niet echt heb gespeeld. Alien: Blackout is een mobile game die erg lijkt op Five Nights at Freddy’s. Het speelt als een losstaand sequel iets op Alien: Isolation, want je speelt weer met Amanda Ripley. Je zit met haar in een controlekamer en je moet andere mensen op het schip in veiligheid brengen, door ze via camera’s in de gaten te houden en de deuren enzo te bedienen. Best leuk concept en het verhaal is ook nog beter dan je zou verwachten.
Vanwege dat Alien: Blackout een mobile game is heb ik deze nog maar amper gespeeld. Ik doe dat niet zo graag. Daarnaast ben ik lang verbolgen geweest om het feit dat SEGA niks doet met Alien: Isolation qua sequel. Zogenaamd was SEGA erg ontevreden over de verkoopcijfers van Alien: Isolation (wat dikke onzin is, zoals velen ook zeggen op Reddit). Nu moeten we het dan uiteindelijk doen met een mobile game. Ik zie liever een dikke vette sequel op de consoles en pc. Daarentegen is Alien: Blackout absoluut niet slecht, maar het is jammer dat dat het is waarmee we het moeten doen.
Er zijn wel meer Aliens games die eng zijn, maar veel zijn het er niet. Veel Aliens games gaan meer voor dikke actie waarbij door elke afgevuurde kogel de grimmige sfeer steeds verder verdwijnt. De oude Alien games op de Commodore 64 zijn ook erg grimmig, zeker voor die tijd. Alien: Resurrection op de PS1 is een mooie mix tussen de twee, alsook een aantal Alien³ games. Weet jij nog andere echte grimmige Aliens games? Let me know, en dan is het bij dezen “Game over man!”