We blijven er gek op, en wat zijn mijn aanraders?
Horror games leveren eindeloos griezel-“plezier”. Het is vooral eindeloos omdat er inmiddels teringveel enge games zijn gemaakt. Het begon ooit met grondleggers Alone in the Dark en Resident Evil, waarbij we nog niet echt termen hadden verzonnen als “survival horror”. Inmiddels hebben we allerlei sub-genres binnen horror-games, met eigenlijk voor iedere stijl game en soort gamer wel iets engs beschikbaar. Nu staat dan oktober voor de deur, tijd om eens een maand lang digitaal te gaan griezelen met horror games!
Gek op griezelen
Al eens eerder heb ik het over mijn griezelfetish gehad. Daarbij heb ik het op het eind over wáárom wij mensen het onszelf aandoen om horror games te spelen of horrorfilms te kijken. Het blijft een fascinerend fenomeen, waarbij je toch echt een beetje psychologisch denkwerk moet verrichten alvorens je met een goed antwoord kan komen. Gewoonweg zeggen “Ja, das leuk toch, ofniedan?” Verklaart niet wáárom je het leuk vindt. Maar ja, vraag uiteindelijk lang genoeg “waarom”, en uiteindelijk strand je toch altijd ergens bij een antwoord dat neerkomt op “Geen idee”. Iedereen met een kind ouder dan 2 jaar, weet precies waarover ik het heb.
Uiteraard ben ik niet de enige die zich afvraagt waarom horror-games zo gaaf zijn. Op Reddit vond ik een leuke discussie over horror games spelen, waarbij vrijwel iedereen in de discussie er iets zinnigs over had te melden (wat zeldzaam is voor Reddit, en het internet überhaupt). Er zijn over heel de wereld altijd wel x aantal psychologen mee bezig. De één met “uitgebreid zelf testen”, de ander met borderline krankzinnige experimenten. Ook al denk je op een gegeven moment het antwoord te hebben, toch blijft het verbazen. Mij persoonlijk in elk geval wel. Soms voelt het echt als zelfkastijding, maar dat houdt me dan nog altijd niet tegen.
Overwin de angst in horror games
Bij sommige enge games die ik in een duister verleden speelde, liep de spanning hoog op. Resident Evil heeft echt zijn enge momenten, maar deze momentjes lijken relaxte wandelingtjes door een zonnig park in verhouding tot Silent Hill. De director van deze Konami klassieker is Keiichiro Toyama. Deze Japanse held is uitzonderlijk goed in games eng maken, want de game die hij na Silent Hill (1) maakte was nóg enger: Forbidden Siren (in Japan gewoonweg “Siren” overigens). Bij Forbidden Siren was het dikwijls dat wanneer ik de game pauzeerde, ik echt een duistere last van mijn schouders voelde afvallen. Ik zal hier ooit nog een uitgebreide retrogame review over schrijven.
Bij sommige hele enge games voelt het soms ook echt als zwaar werk of een vorm van dwangarbeid. Ik speelde wel door, voornamelijk omdat ik toch wel de game wilde uitspelen, ook al had er eigenlijk geen zin (meer) in. Maar was ik uiteindelijk eenmaal bezig, zat ik toch stiekem te genieten. Ik moest mezelf steeds eerst over die drempel heen zetten. Dit ging ook altijd zo voordat ik naar de vechtsport-training ging: in eerste instantie geen zin in die superzware fysieke workout en al die klappen en trappen ontvangen, maar eenmaal bezig, dan was het toch echt gaaf om te doen. Een uitdaging overwinnen is ook iets waardevols om te doen, en (survival-)horrorgames doen dat zeker weten. Dat is dus ook een wezenlijk onderdeel waarom enge games interessant zijn.
Halloween-maand
Ik heb zelf al eventjes geen echt enge games meer gespeeld. Maar ik heb er al wel heel lang zin in. Om lekker thematisch naar Halloween toe te werken, ga ik de hele maand oktober aandacht besteden aan horror-games. Wat zijn mijn aanraders? Welke horror games, enge games en survival-horror games zijn mijn favorieten? Om een beetje door de enge bomen het spookbos te kunnen blijven zien, ga ik de boel een beetje verdelen in verschillende soorten en groepen. Zo wil ik horror games gaan reviewen die makkelijk verkrijgbaar zijn, maar niet behoren tot de meest bekende. Peter’s betaalbare aanraders dus!
Griezel je mee deze maand? Laat mij weten welke games jij zult gaan spelen in oktober!
