Eind jaren 90 en begin jaren 00 kocht ik veel games extra voordelig via ene Tony vanuit zijn woonkamer. Het begon mooi, maar raad eens hoe dit afliep.
Rond mijn 16de leerde ik via via ene Tony kennen, waarmee ik al snel bevriend raakte. Hij hield van extreme muziek, iets waar ik naarstig naar op zoek was al heel mijn leven. Daarnaast was hij groot Sega fan en dankzij hem weet ik hoe gaaf Sega is. Tony was iemand die games kon regelen voor een veel lagere prijs. Waarschijnlijk kende hij een directe leverancier, waardoor hij de inkoopprijs kon regelen, maar ik heb nooit achterhaald hoe hij het regelde. Ten eerste wilde hij dat nooit vertellen, ten tweede wilde ik het ergens wellicht ook niet weten.
Het beviel mij wel dat ik als eindresultaat niet 120 gulden, maar slechts 60 gulden kwijt was aan een nieuwe game. Het zal in een grijs gebied hebben gezeten van wat wel of niet mag, maar heling was het in elk geval niet. Het duurde uiteindelijk toch niet heel lang tot dit fout ging. Je kon Tony van tevoren betalen en dan leverde hij voor jou binnen 1-2 maanden die game. Het kon wel even duren, maar hij leverde uiteindelijk altijd wel netjes de game af.
De goedzak & de sukkel
Wat ik zeker weet is dat Tony een te grote goedzak was en ik een te grote naïeve idioot. Een tweede ding dat ik zeker weet is dat het uiteindelijk helemaal uit de hand liep. Hierdoor kwamen we beiden in de problemen. Tony kon op den duur het handeltje niet meer drijven en kwam volgens mij in geldproblemen, want uiteindelijk kwamen er vrijwel geen games meer. Hij had dit moeten aangeven, maar de schijn (of hoop?) hield hij nog lang op. Ik denk dat hij onderschatte hoe de gegraven kuil steeds dieper werd, en nooit was hij kwaadwillend. Ik was als 16 jarige sukkel doorgeslagen en had weet ik wat hoeveel games bij Tony besteld. Daarnaast beging ik de gigantische fout door de grote goedheiligman op school uit te hangen en voor jan en alleman games voor de helft van het geld “ook wel even voor ze te regelen”. Dit deed ik zelfs zonder er winst aan te maken.
Uiteindelijk kreeg ik Tony bijna nooit telefonisch te pakken. Je moest nog met een huistelefoon elkaar bellen toen. Ik fietste er vaak even langs om te kijken of hij er was, maar dit was ook op den duur niet meer. Er was duidelijk iets niet pluis. Ik kreeg vervolgens ook gezever van een aantal mensen die via mij handelden. Eentje hield ik aan het lijntje door games aan hem uit te lenen; waarbij ik zelfs de (toen al) teringzeldzame Castlevania: Symphony of the Night (komt zo nu en dan ter sprake) in de schoolhal aan hem ter bruikleen heb overhandigd. Mijn hartslag verdubbelt nog altijd als ik daaraan denk. Een moeder van een oude vriend heeft mij meerdere keren bedreigd. Dit omdat haar verwende zoon er langer dan 2 weken op moest wachten. De afspraak was dat het 2 maanden kon duren, maar enfin… dit haalde de lol er allemaal wel uit.
Wat hebben we hiervan geleerd?
Het is allemaal een beetje bitter afgelopen. Ik ben ook juist games eraan kwijtgeraakt uiteindelijk, en Tony heeft er volgens mij ook alleen maar gezeik aan overgehouden. Mijn vriendschap met Tony was uiteindelijk kapot. Ook heb ik bewust met sommige “vrienden” banden verbroken na bedreigingen en andere uitingen van ondankbaarheid. Ik heb hier vooral van geleerd zelf niet zo’n grote goedzak te zijn, maar ook om zelf geen misbruik van anderen te maken. Ergens maakte ik onbedoeld en onbewust misbruik van Tony. Hij kon geen nee zeggen en had eigenlijk hulp nodig, diep van binnen wist ik dit volgens mij al wel. Mijn kennissen en vage vrienden die “via Peter wel even lekker goedkoop games konden regelen”, deden met mij hetzelfde. Ik kon ook geen nee zeggen.
Ik heb hiervan ook geleerd om alleen voor mijn beste vrienden en familie zomaar iets te doen, bij alle andere mensen wil ik er zelf ook iets voor terug. Anders denderen mensen zo over je heen, ook al is het onbedoeld. En zelf kijk ik nu ook goed uit wanneer hierin de rollen zijn omgedraaid. Geef iemand een beloning wanneer deze persoon jou enorm goed heeft geholpen, ook al zeggen ze dat dit niet hoeft. Afgezien van dat dit getuigd van goed fatsoen, toont het ook een blijk van oprechte waardering. De beloning hoeft overigens niet materieel te zijn, een drinkje, etentje of wat dan ook vind ik vaak nog leuker om te ontvangen alsook te trakteren.
Tot slot
Nu we ruim 20 jaar verder zijn vind ik het spijtig dat het zo is gelopen. Er zijn dan wel lullige dingen gebeurd, maar er zijn vooral ook goeie en leuke dingen gebeurd. Zo had hij destijds speciaal voor mij geregeld dat ik een gesigneerde agenda met persoonlijke tekening kreeg van Gerrit de Jager. Toen wilde ik nog striptekenaar worden en was met niks anders bezig dan tekenen. Ik was ook altijd welkom om te chillen, en het meest waardevolle uiteindelijk is dat ik vooral veel van Tony heb geleerd over datgene waar mijn passie ligt: games en muziek. Daarom ga ik ooit ook een blog schrijven over hoe idioot grappig en gek mijn bezoekjes daar verliepen.
Daarbij hoop ik ooit weer eens contact met hem te hebben, want hij is totaal niet vindbaar op internet, noch weet ik verder nog iets van hem hoe het nu gaat en waar hij woont. In de afgelopen twintig jaar ben ik hem nog weleens tegengekomen wanneer ik moest optreden in Breda. Daarbij hadden we veel te weinig tijd om fatsoenlijk bij te praten. Mocht iemand denken te weten over wie ik het heb en iets over hem weten, hoor ik het graag.