Juist met de coronavirus lockdown ga ik een game spelen die zich tijdens een rampzalige pandemie afspeelt. Waarom heb ik die drang?
Daar zit ik dan als een soort verslaafde idioot de digitale grafstemming op te snuiven in de verlaten, verwaarloosde en verwoeste straten van New York. Klinkt gek maar: Ik geniet met volle teugen van de bijna proefbare ellendige sfeer. Eigenlijk was ik met allerlei andere games bezig, en had ik deze voorlopig niet op de planning staan. Ik moet deze vrijetijdsbesteding wel plannen, omdat naast dat mijn tijd nogal kostbaar is al die reviews zichzelf niet schrijven. Maar ik heb alles opgeschoven omdat ik nu per se The Division met de lockdown wil spelen (check hier mijn review). Is dit omdat ik een zwartgallige nihilist ben? Nee, dat ben ik niet (meer). Het is om een andere reden.
World- & Virus-Building
Onlangs plaatste ik nog een artikel met 4 virusuitbraken waarbij coronavirus nog meevalt. Daarbij zat ook The Division. In eerste instantie dacht ik van mijzelf ook: Waarom wil je nu juist The Division spelen? We zitten nu met zijn allen in een hele moeilijke tijd. Er vallen dagelijks honderden doden door COVID-19, de hele economie krijgt een gigantische klap, met zelfs de kans dat ik als zzp muzikant/docent vrijwel zonder werk kom te zitten. Voor mijn gezin is deze periode echt lastig. Net een tweede kind gekregen, wat in deze coronacrisis zelfs nog lastiger is dan normaal. Maar wat gaat deze jongen gamen nu in zijn kostbare vrije tijd? Een game waarin een nóg ergere virusuitbraak gebeurd is, met overal duizenden doden en er vrijwel totale chaos en ellende. Bovendien zit het ook nog eens in de wereld van Tom Clancy, die niet bekend staat om luchtige sfeer of humor.
Waarom heb ik die vrijwel onweerstaanbare drang om The Division nu te spelen? We hebben het hier ook niet over een gevalletje “ik heb er wel eens even zin in”. Ik zit elk moment dat ik kan vinden (zijn er niet veel) aan de buis gekluisterd met mijn Sleeper Agent, die Knee-Deep in Hell is beland, rond te rennen en schieten. Is dit omdat The Division zo goed is? Nou, deels wel, want de game is inderdaad goed. Het is een online cover-based shooter, met RPG elementen, die zeer solide speelt. Godzijdank ook solo, want ik speel 90% van de tijd liefst alleen. Maar dat is niet de hoofdreden waarom ik de game speel. Ontwikkelstudio Massive Entertainment doet 1 ding naar mijn mening het beste in deze game: Een tastbare wereld en sterke sfeer wegzetten.
Tom Clancy’s Shrinker Cell
En die sfeer in The Division is wat mij er op dit moment naartoe trekt. Dit gaat eigenlijk vanzelf; de behoefte welt op en ineens moet ik game x of y spelen. Dient deze coronavirus tijd nu als inspiratie voor mijn gamekeuze? Omdat ik aan The Division moet denken, ga ik de game dan ook spelen? Of is dit vanwege iets anders? Ik zou heel wijsneuzerig ook kunnen stellen: Omdat we in deze moeilijke rare virus-lockdown tijd nu zitten, vind ik het juist interessant en leuk om hier ook binnen een game op een fantasiemanier mee om te gaan. Analyseren hoe het in deze Tom Clancy wereld sociaal economisch loopt, en in hoeverre dit correleert met de huidige samenleving, bla di bla. Ik kan ook nog over cognitieve dissonantie beginnen, endorfines en linker- en rechter hersenhelft interactie, maar ruik toch al snel bullshit.
Uiteindelijk kun je er wellicht serieus onderzoek naar doen en psychologisch diep erop ingaan. Het levert denk ik ook vast interessante conclusies op. Maar ik denk eigenlijk heel simpel gezegd dat ik gewoonweg graag in gamevorm met datgene wil bezig zijn wat in mijn hoofd spookt. Ik wil de game-ervaring beleven van een dikke pandemie, dus in dit geval? Ja, blijkbaar. Maar dit soort game-inspiratiemomenten heb ik regelmatig. Elke keer als we naar het natuurhistorisch museum in Tilburg zijn geweest, waar ze al enige tijd een Stenen Tijdperk exhibitie hebben, zit ik dezelfde avond nog Far Cry Primal te spelen. Wanneer we een episode van The Walking Dead gekeken hebben, slinger ik daarna gelijk Days Gone, Dead Rising of Dead Island aan. Ik kan het niet laten.
Tot Slot
Eigenlijk werkt dit met iedereen zo. Er is uiteindelijk maar één voornamelijke reden waarom FIFA zoveel verkocht wordt, en dat is omdat mensen zo gek zijn op voetbal. Het komt vooral voor met dingen die men leuk vindt, of altijd al eens graag zou willen doen. Zo durf ik ook te wedden dat sinds The Fast & The Furious films bestaan racegames beter verkopen. Maar ik blijk dit dus ook te hebben met grimmige situaties, kom ik nu achter. Maar laat ik ook eerlijk zijn: wanneer het echt zo erg zou worden als in The Division, dan ga ik wanneer ik een game zou kunnen spelen in die verpieterde misère, toch echt iets luchtigs en vrolijks spelen zoals Pikuniku bijvoorbeeld. Dat dan weer wel.
Uiteindelijk heeft het ook te maken met het willen opgaan in iets. Om straks eerst Blade Runner te kijken voordat je Cyberpunk 2077 gaat spelen, zal het ervoor zorgen dat je meer “immersed” bent. Dit zal ik zeker weten gaan doen. Die immersiveness is ook waar ik erg van hou, jezelf zo diep mogelijk onderdompelen in een andere wereld. Zo lees en kijk ik ook graag alle tie-in media rondom een game, zoals boeken, strips en animaties. Deze leken mij altijd erg ruk, maar veruit het grootste gedeelte van de tijd zijn ze juist behoorlijk goed. Daarom begin ik binnenkort met een reviewrubriek voor game-gerelateerde tie-in media!
