Shadowrun (SNES)

De eerste game waarmee ik in aanraking kwam met cyberpunk was Shadowrun op de SNES. Zoals ik al eerder aangaf in een 4 bytes artikel over cyberpunk games, is Shadowrun wel erg afwijkend vanwege dat het ook een high-fantasy wereld is. Futuristische dystopia in combinatie met orken, elven en magie enzo. Klinkt als iets dat niet zou kunnen werken, maar dat doet het dus wel! Dus pak je cyberdeck en hack met mij mee.

Releasedatum	1993
Platform	Super Nintendo Entertainment System (SNES)
Developer	Beam Software
Publisher	Data East, Laser Beam Entertainment

Hacktion RPG

De afgelopen weken heb ik het veelvuldig gehad over het cyberpunk genre, grotendeels vanwege dat Cyberpunk 2077 uit kwam. Maar ik zat ook al eventjes in een cyberpunk bui, mede dankzij het spelen van Akane. Dit deed mij ook hunkeren naar weer eens Shadowrun te spelen op de SNES. Deze game heb ik ruim 10 jaar geleden fervent gespeeld, nadat ik m had gekocht op aanraden van de gamestore-eigenaar. En terecht, want wat een geweldige game vond ik het! Uiteindelijk wist ik de game nooit uit te spelen, want er was iets mis met de SNES cartridge, waardoor ik m’n save van het ene op het andere moment kwijt was.

Aangezien Shadowrun op de SNES een (semi-action) RPG is, waarin ik al ruim 30 uur had gepompt, had ik weinig zin om opnieuw te beginnen. Op mijn soft-modded psp heb ik aantal jaren terug poging 2 gedaan, maar toen kon ik mijzelf er niet toe zetten. Deze keer wel! Eindelijk nu we eenmaal in 2020 zijn beland heb ik eindelijk Shadowrun compleet weten door te shadowrunnen. Ik heb echter wel kleine life-hacks uitgevoerd, die de gameplay ervaring wel verbeterden. Een shadowrunner is trouwens de term voor “mercenary for hire”, waarvan jij er eentje speelt. Tevens kun je in heel de game ook vele shadowrunners zelf inhuren, om de game te vergemakkelijken.

80’s MTV

De jaren 80-90 vibes vliegen je om de oogjes en oren bij Shadowrun, ook al moet het het jaar 2050 voorstellen. De openingsmuziek lijkt zo wel een intro van MTV uit eind jaren 80 (toen MTV nog cool was, en niet die rommel die het nu is). Uiteraard doen de SNES graphics hier ook een bijdrage aan leveren. Dit past ook wel echt bij de Cyberpunk setting. Daarbij lijkt Shadowrun ook altijd iets meer een “dirty streets punk-vibe” te hebben dan andere Cyberpunk verhalen en werelden. Omdat het tevens ook high-fantasy is, kom je dus dingen tegen als dwergen in leren studs en orks met allemaal kettingen aan hun broek. Heel deze game loop je ook letterlijk vooral op straat rond, al kun je ook veel gebouwen in.

De hoofdpersoon die je speelt, ene Jake, wordt wakker in het mortuarium. Na de paniekaanvallen te hebben aanschouwd van de lijkschouwers, krijg je controle over de controls. Maar je weet verder van niks, wat moet je doen? Zodra je buiten komt, kom je al snel een hond tegen met roodgloeiende ogen, die jou aanspreekt. Ach ja, why not! Je krijgt een soort divine message lijkt het wel. Uiteindelijk kom je er met Jake achter dat er een web van intriges is, en dat jij iets in jouw head computer draagt waar een hoop boeven achteraan zitten. Net als bij Johnny Mnemonic (die 2 jaar later uitkwam), een cyberpunk film die ben vergeten op te noemen in mijn “wat is cyberpunk?” artikel.

Shadowwalk Runthrough

Shadowrun is een RPG waarbij je geheel zelf bepaalt waar je je level-up/karma-punten aan besteedt. Verder speelt het een beetje als een point-and-click adventure, maar dan met actie gameplay gepaard. Het lijkt het meest op de manier waarop oldskool pc-rpg’s dit doen. Met je cursor wijs je naar iets toe en onze zwarte leren jas dragende Jake gaat het bekijken, oppakken of iets anders. Wel moet je met de richtingsknoppen zelf overal naartoe lopen. Daarbij heb je 1 knop waarmee je cursor een roos wordt om mee te schieten met je geweer, en 1 knop voor magische moves (die je stuk verderop in de game pas krijgt). Dit is een vrij ongebruikelijke besturing, met name voor SNES games, maar eenmaal aan gewend is het geen probleem.

Het verdere verloop van Shadowrun is heel vrij, zonder enige vorm van handje vasthouden. Dit is ergens heel fijn, maar wellicht was het handig geweest als je iemand had kunnen bellen in de game (je kunt namelijk mensen bellen in-game) die je tips gaf, zoals bij Zelda: Link’s Awakening. Omdat dit er niet is is het hierdoor nagenoeg onmogelijk om de game weer op te pakken nadat je het x aantal maanden niet meer hebt gespeeld. Daarbij is ook niet elke vervolgstap even duidelijk. Wat is dan hiervoor de oplossing? Lekker een walkthrough erbij pakken zodra je het even niet meer weet! Dit maakte voor mij de game echt veel aangenamer. Dat je met emulatie statesaves kan doen is ook erg fijn. Vooral in het begin, want dan kun je er, omdat je zo slap bent, soms niks aan doen dat je dood gaat.

Eindoordeel

Shadowrun is vandaag de dag ook nog altijd een erg gave game. De hele high-fantasy cyberpunk mix is ontzettend leuk, en in deze eerste game ooit gemaakt in de Shadowrun wereld is het goed geslaagd. Het is een bizarre eclectische mix die blijft verrassen, zo zitten er ook shamanen en indiaanse religie-elementen ook nog eens erbij. De ruwe kantjes die de game her en der heeft, zijn makkelijk te overkomen door er een walkthrough bij te pakken, iets wat ik je kan aanraden. Shadowrun is ook niet te groot, en kun je de game echt op meerdere speelstijlen uitspelen, zoals een RPG dat betaamd. Knap, voor een SNES game uit 1993.