Één van de heilige gralen (ja ik heb er meerdere, lekker puh) in mijn collectie is absoluut Panzer Dragoon Saga, de derde game in de Panzer Dragoon gamereeks. Hoe ik achter het bestaan kwam van deze Saturn RPG klassieker en hoe ik er uiteindelijk aan wist te komen is een heel verhaal. Perfect dus om dit eens uiteen te zetten in één van mijn verzamelverhalen! Ga maar eens goed in je stoel op je dragoon zitten, en reis mee met Peter’s Dragoon Saga…
Das Tony Sega, of wel?
Ik heb al eens een blog geschreven over Tony, een gamehandelaar in Breda die naast zijn studie vanuit zijn appartement semi-shady dealtjes deed met nieuwe games voor de halve prijs verkopen. Tony was zo’n 8-10 jaar ouder dan ik, wat gigantisch veel is wanneer je 16 bent. Ik heb veel van hem geleerd qua games en muziek, met name SEGA. Tony was echt een pro-SEGA man. Hij liet mij onder andere zien hoe ontzettend vet de Sega Saturn was en wat voor toffe unieke games ervoor verschenen waren. De Saturn was ook echt een obscure console (is dat ergens nog steeds) maar al snel kocht ik er eentje. De game die dé system-seller was: X-Men vs. Street Fighter, die enkel in Japan uitkwam.
Tony wist ook dat ik een groot RPG liefhebber was, dus kwam op een gegeven moment aanzetten met Panzer Dragoon Saga. De fysieke box van deze game zag er al meteen indrukwekkend uit, want het was een grote kartonnen doos waarin 2 normale Saturn gameboxen/-hoezen zaten met ieder 2 discs. De Saturn hoezen waren sowieso al groot (2x zo hoog en dik als een normale CD hoes), en bovendien sierde er prachtige artwork en design op elke kaft. Dat was zeker wel indrukwekkend. Poeh eej. Maar ik voelde dat er een dragoontje onder het gras zat.
Sega Saturn supergame
Tony vertelde mij vervolgens ook dat Panzer Dragoon Saga superzeldzaam was. Dit was in 1999. De game was toen nog geen 1,5 jaar oud! Ik geloofde Tony meteen, want ik had de game nog nooit gezien en ik bezocht minimaal 1x per week de gameszaken in Breda. Eigenlijk zag je sowieso weinig op gebied van de Sega Saturn. De gameszaken werden ruimschoots overheerst door Sony PlayStation en Nintendo’s consoles. Vervolgens legde Tony uit dat dit echt een prachtige RPG was met een totaal originele setting en sfeer. De zwanenzang voor de Saturn, door Team Andromeda.
“Hoe ga ik die Panzer Dragoon Saga game ooit zelf bemachtigen?”, vroeg ik mijzelf af. Dat zou waarschijnlijk nooit gebeuren. Tony ging zijn eigen exemplaar in elk geval niet verkopen. Maar ik mocht de game wel lenen van hem, 2-3 weken. Ik wist al wel dat ik het erg druk had met de o zo leuke middelbare school vakken, maar goed, ik kon dat aanbod niet afslaan. Eenmaal thuis gekomen met de Saturn klassieker, startte ik de game uiteraard gelijk eens op met mijn eigen Sega Saturn. En potverdrie, wat een dikke sfeer gelijk, ontzettend gave muziek en vette CGI! En vliegen op een draak.
Panzer Dragoon Saafa
Uiteindelijk heb ik Panzer Dragoon Saga in die paar weken dat ik de game mocht lenen maar weinig gespeeld. Deels kwam dit doordat ik ook bang was dat het mijn frustratie zou vergroten dat ik deze titel nooit zelf zou kunnen hebben. Ten tijde van 1999 was ik nog echt een die-hard RPG speler. Niet dat ik dat nu niet meer ben, maar destijds was het echt veruit mijn favoriete genre. Wel kwam ik achter 1 ding in die paar weken dat ik Panzer Dragoon Saga leende: Deze game is echt supergaaf en zeg maar “helemaal mijn ding”.
Door de jaren 2002-2007 lag er geregeld een exemplaar van Panzer Dragoon Saga in de schappen bij diverse gameszaken. Meestal maar eentje per keer. Een tijdje lag er eentje bij de Replay, dan lag er een tijdje eentje bij C-Square. De prijs was vrij ridicuul vond ik: rond de 200 gulden kostte de Saturn RPG, klimmend naar 300. Deze prijs was destijds vrij uniek hoog. Tegenwoordig, al helemaal omgerekend naar euro, zijn dit voor zeldzame games vrij normale prijzen, en zelfs eerder goedkoop. Toch ging ik met mijn studentenbijbaan inkomentje echt niet zoveel geld betalen voor één game. Ondertussen lag ook voor de Sega Saturn voor fl.40,- Deep Fear in de schappen. De keuze was dan snel gemaakt.
YOLO-mode
Zo’n 4 jaar geleden zat ik eens op een avond te contempleren over mijn gamecollectie. Ik stond weer op het punt om een lading goedkope games te kopen. Niks mis mee, behalve dat de aanschaf voelde als “kopen om het kopen”, wat een valkuil is waar je als verzamelaar (en consument in deze samenleving) snel in valt. Wat zou ik nu eigenlijk het liefst in mijn gamecollectie willen hebben? Welke games uit de dagen van weleer zou ik graag nog eens echt willen kunnen spelen? Ik heb al mijn oude games bewaard en had al een hoop jeugdsentimenten gekocht, maar één hele specifieke geliefde game nog niet… Panzer Dragoon Saga.
Vervolgens ging ik eens op Marktplaats en Ebay rondneuzen. Al snel vond ik een super mint-conditie versie van Panzer Dragoon Saga, waarbij de prijs rond de 300 euro stond. Oef, dat is niet weinig. Na even wat grondig door oude aanschaffen op ebay te kijken en wat mensen erover zeiden op andere websites, kwam ik al snel tot de ontdekking dat 300 euro voor een mint conditie Panzer Dragoon Saga eigenlijk best een goeie prijs was. Het is zoveel geld voor 1 game! Toch besloot ik het te doen. Uiteindelijk heb ik de verkoper benaderd over de prijs en verzendkosten, waarbij we een lagere prijs overeenkwamen (bij elkaar zo’n 280, herinner ik mij).
Stresserde stress
Houdt hier Peter’s Gamehunt Saga op? Nou, eigenlijk niet, want een periode van bijzonder slapeloze nachten zouden nog volgen. Toen ik eenmaal de aanschaf had beklonken op ebay, bleek dat ik enkel de verkoper kon betalen via bank transfer en niet PayPal. Voor de mensen die het niet weten: PayPal is een geweldig safety net voor fraudeurs, want als koper heb je garantie over de aanlevering, afhandeling etc. Ebay biedt die service ook, zolang je via PayPal betaalt. Bij bank transfer geldt dit niet, en heb je geen poot om op te staan als de verkoper jou nooit iets opstuurt, of je krijgt een drol in de post. Slecht nieuws dus. Echter was ik (op dat moment) nog nooit genaaid op ebay door iemand.
Vervolgens stuurde de verkoper Panzer Dragoon Saga niet op. Na ruim een week was er nog altijd niks binnen gekomen. Ik stuurde een bericht, maar kreeg niet gauw een respons. In die dagen dat ik wachtte op een reply, kwam ik er door wat zoeken achter dat de foto in de advertentie niet van hem zelf was, maar eentje die geript was ergens van een platform als reddit/pinterest, waarbij iemand met die foto liet zien “how fucking mint perfect” zijn/haar kopie van Panzer Dragoon Saga wel niet was. Ik moest bijna aan de beademing. Uiteindelijk, na wat stomme mails heen en terug, kreeg ik eindelijk de game binnen. Op een dag dat ik net heel de dag van huis was… Uiteindelijk maakte Vintagemama het pakket open en wat bleek: een “fucking mint perfect” kopie van Panzer Dragoon Saga. Pfffffff.
Tot Slot
Uiteindelijk heb ik besloten nooit meer op deze manier iets te kopen op ebay (paar jaar later deed ik het toch alsnog, met slechte afloop), maar had ik nu wel ergens veel mazzel. En heb ik spijt van de dure aanschaf? Nee, want Panzer Dragoon Saga is helemaal de shit. Prachtige artstijl, setting, muziek, sfeer, verhaal en gameplay. Daarom is mijn advies ook naar andere verzamelaars: wil je een bepaalde game écht heel graag hebben? Spaar er dan voor en werk er echt naartoe dat je die game ook bemachtigd, en ga niet achter onzinnige goedkope shovelware aan of games die je niet echt boeien.
Panzer Dragoon Saga is bovendien ook een uniek stuk gaming geschiedenis waarin veel tragedie zit. De game is nog altijd super origineel en een echt meesterwerk te noemen. De source code is bovendien ook nog eens foetsie (of ooit compleet verwijderd, met een “who cares” mentaliteit). Lees hier het zeer uitgebreide, unieke en pijnlijke verhaal van Panzer Dragoon Saga. Uiteraard zal ik de game ooit reviewen op deze site!